De samenwerking met zijn ex op I Used To Be Pretty (zie recensie) van The Flesh Eaters is Chris D. (Desjardins) blijkbaar goed bevallen. En Julie Christensen ook. Want na die comeback in 2019 zijn ze nu terug met die andere gelegenheidsformatie: Divine Horsemen. En wederom zingen ze tegen elkaar op als twee steigerende paarden in een nachtelijke donderbui. Hot Rise Of An Ice Cream Phoenix (In The Red Records/Konkurrent) biedt dwarse rock met roots; dat is wat anders dan rootsrock. De liedjes van punkdichter D., maar ook die van Christensen, komen op ons af als een losgeraakte goederenwagon. En dat geldt evenzeer voor de covers. Zoals Ice Cream Phoenix van Jefferson Airplane. Een agressieve, alsmaar doordenderende aanval met invloeden uit garagerock, hardcore, oude country, punk en blues, dertien nummers met een speelduur van bijna 63 minuten. Maniakaal. Een mes in een niet meer kloppend hart. Maanlicht dat op de bloeddruppels schijnt (Stony Path). ‘What’s in the heart of a man? It’s like holding a handful of sand…’ Er is niet zoveel veranderd in het hoofd van Desjardins, zo blijkt uit de manier waarop dit nummer uit 1988 nieuw leven wordt ingeblazen. De eerste gitaarnoten van Can’t You See speelt Peter Andrus alsof hij even in Creedence Clearwater Revival figureert. Op Mind Fever Soul Fire krijgt zijn rauwe gitaarwerk gezelschap van de accordeon van Doug Lacy. Zelfs de sporadische rustmomenten op dit album zijn intens.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie