Elk jaar is er wel een nieuwe vrouwelijke singer-sonwriter die me van m’n sokken blaast. Uit het recente verleden noem ik Senora May, Heather Valley en Juliette McConkey. Zou het dit jaar de beurt zijn aan Margo Cilker? Haar debuut Pohorylle (Loose Music) mag er in elk geval zijn. Het is misschien nog niet in de eerste drie, weliswaar aangenaam klinkende songs dat de uit Oregon afkomstige singer-songwriter direct imponeert, maar vanaf Flood Plain is het wel echt raak. Een heel rustig nummer over rusteloosheid, met vooral akoestische gitaar en pedal steel. Het daaropvolgende vrolijk klinkende Tehachapi kent lekkere blazers, en gaat over een geliefde die terug gaat de plaats uit de titel in het oosten van Californië. Barbed Wire (Belly Crawl) is een schitterend langzaam nummer met pedal steel. Eenzaamheid is het thema van Chester’s: I made my bed on the side of the road / I’ve seen my good friends get married and then feel alone. Het gaat dan eigenlijk door met steengoede songs tot en met het afsluitende slow-waltzende Wine In The World. Het album werd geproduceerd door Sera Cahoone. Pohorylle is trouwens vernoemd naar de Duitse joodse oorlogsfotografe Gerta Pohorylle die omkwam in de Spaanse Burgeroorlog (zie Wikipedia).
18/11/2021 Permalink
Vergeet Krista Shows niet!
A propos: nog geen tijd voor de top tien van 2021?
Sierra Ferrell staat bij mij hoog.