Max Verstappen wereldkampioen Formule 1. Een mooi moment om de discussie over talent en/of afkomst in sport of muziek weer eens nieuw leven in te blazen. Dat Max zijn vader Jos Verstappen heeft overtroffen in prestatie moge duidelijk zijn. Hoe kan het toch dat veel muzikanten of sporters spruiten voortbrengen die talentvol(ler) zijn in de professie van hun oude heer? Is dit echt talent of zijn het dan toch het geld en de contacten van papa die hierin de doorslag geven? Hoe zinvol is deze discussie nu helemaal? Nu hier weer, George Cessna. Zoon van Slim Cessna, één van de frontmannen van de legendarische country-noir band Slim Cessna’s Auto Club. Hoe zou ik dit zesde, in eigen beheer opgenomen album, van George beoordelen zonder de wetenschap dat ik te maken heb met de zoon van? Ik kan met overtuiging zeggen: positief! Lucky Rider brengt een sfeer mee die gevonden zou kunnen worden als soundtrack in het betere werk van filmregisseur Quentin Tarantino. Het album trapt af met het 1.45 min. durende Timber. Een instrumentale nummer met een Surf beat dat, voordat het nummer goed en wel op gang is, alweer stopt. Om vervolgens door te gaan naar Keep it Rollin’. Een poppy melodietje met daarover heen zang die de song ballen geeft. Ook het nummer El Rey is instrumentaal, wat bijdraagt aan de vervreemdende sfeer die Lucky Rider met momenten oproept. Cessna jr. slaagt erin overeind te blijven binnen alle stijlen die op het album voorbij komen. Een intelligente dwarsdoorsnede van stromingen en stijlen binnen de Amerikaanse muziek. Indrukwekkend hoe deze 29-jarige muzikant de muziekbibliotheek van de 20ste en 21ste eeuw interpreteert en hoe hij er in slaagt, ondanks zijn erfelijke belasting, hierin origineel te blijven.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie