In de bespreking van het in 2015 uitgekomen Less Is More constateerden we dat Gordie Tentrees stilistisch een beetje is opgeschoven van blues naar country. De Canadees heeft die lijn vastgehouden op Mean Old World (eigen beheer). In 2018 kwam trouwens nog Grit uit, een samenwerking met zijn landgenoot Jaxon Haldane, maar dat album is in Nederland nauwelijks opgemerkt. Best bijzonder, want die plaat begon met een liedje over onze eigen Armand. Afijn, op zijn nieuwste vormt zijn eigen leven de leidraad voor tien liedjes. Wind Walker is losjes als een Todd Snider in vorm. Op Danke verblijft de Canadees in Duitsland en zo te horen ook alweer in Nederland. Een liedje met prominente rol voor banjo met flarden oude zigeunerjazz. Op de meeste nummers beperkt Tentrees zich qua instrumentarium tot akoestische gitaar, alleen op de laatste twee liedjes pakt hij achtereenvolgens een dobro en mondharmonica op. Dat betekent niet dat Mean Old World kaal klinkt, want hij krijgt steun van Patrick Hamilton (drums, banjo), Bob Hamilton (bas, steelgitaar, percussie, Telecaster, dobro, mandoline) en Jaxon Haldane (gitaren, banjo, mandoline, zingende zaag). Op Ring Speed blikt hij terug op zijn dagen als bokser. Op Far Away Friends dankt hij alle mensen bij wie hij mocht slapen tijdens een van zijn tournees. Als alles meezit staan de jaren 2022 en 2023 in het teken van een wereldtournee (Noord-Amerika, Europa, Australië).
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie