Een nogal lelijk hoesje. Vond Richie Mayer misschien zelf ook wel. Dus staat zijn naam niet op de voorkant. Ook de titel The Inn Of Temporary Happiness (Revisited) (eigen beheer) ontbreekt. Vervelende trend, al die covers zonder letters. Maar goed, over de muziek dan maar. Die is namelijk best de moeite waard. Mayer speelde begin jaren 80 in Loose Lips, een band uit Chicago die net als Cheap Trick, Shoes en Pezband powerpop maakte. Dat doet hij nog steeds. Staat ook op het nummerbord van die zwevende auto: PWR POP. De pandemie was aanleiding om zich zo ongeveer op te sluiten in zijn eigen kleine studio in San Francisco en aan het werk te gaan. Zijn solodebuut staat vol melodieuze liedjes waarbij om een richting aan te geven namen kunnen worden genoemd als Electric Light Orchestra, Cavedogs, The Rembrandts, Matthew Sweet, Greg Kihn, Rubinoos … Zelf omschrijft de multi-instrumentalist het album als een dankbaar knikje naar zijn voorbeelden. Love Will Find A Way klinkt als Gilbert O’Sullivan met Beach Boys en She Is Why, met meerdere door Mayer verzorgde zanglaagjes, is groots als The Beatles op Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie