Andy Hedges noemt zichzelf een songster. Dat is iemand die oude liedjes verzamelt en ze doorgeeft aan een nieuw publiek. Cowboyliedjes in het geval van deze uit Lubbock, Texas, afkomstige artiest. Hij zingt ze niet alleen, hij draagt ze ook voor. Want behalve liedjes verzamelt hij ook oude gedichten. Over mannen die in het zadel zitten om de kudde bijeen te drijven. Harde werkers die in de avonduren als ontspanning rond een kampvuur zitten en sterke verhalen vertellen. De teugels laten vieren en er een gitaar bij pakken. De vermoeienissen van de dag van zich afschudden door aan de snaren te plukken. Het knapperende hout overstemmen met een yippie yah yee.

Hedges is een conservator van de alleroudste vorm van countrymuziek. Die van de cowboys. Tom Russell is een fan van hem. ‘He’s the real deal’, oordeelt de singer-songwriter. En ook collega’s als Don Edwards, Michael Martin Murphy en Jim Rooney zwaaiden hem lof toe.

Dat Hedges serieus is met waar hij mee bezig is, blijkt wel uit het artwork van zijn albums. Dat moest eruitzien als oude platen op het invloedrijke Folkways-label. Een klusje voor zijn vriend Dirk Fowler, eigenaar van een letterpress drukkerij in Lubbock. Zijn bedrijf F2 Design ontwerpt posters en illustraties voor klanten als Wilco, Columbia Records, Wired, Billboard, Texas Monthly en The New York Times.

De hoes van Shadow Of A Cowboy van Hedges had ook van een oude plaat op 78 toeren van Hank Thompson, Jimmie Driftwood of The Sons Of The Pioneers kunnen zijn. Net als de ontwerpen van Fowler voor Cowboy Songster, Cowboy Songster Vol. 2 – More Traditional Folk Songs en Cowboy Recitations. Op die laatste hoes staat een tekening van zes cowboys rond een kampvuur.

Folkliedjes van het Wilde Westen, hebben die nog toekomst? Hedges denkt van wel. Hij gelooft zelfs dat er sprake is van een opleving van het genre. En Colter Wall is volgens Hedges een van de artiesten die het verschil kan maken. De Canadees graaft op Western Swing & Waltzes And Other Punchy Songs inderdaad als een archeoloog de prairie af. Daarbij komt ook hij veel oude artefacten tegen. Zoals Big Iron bijvoorbeeld. Of I Ride An Old Paint, een liedje van bijna een eeuw geleden.

Maar toch, erg verrassend kun je de keuze voor die liedjes niet noemen. En ze krijgen ook nog eens een uitvoering alsof de mannen het kampvuur net gedoofd hebben. Is zulks authentiek of juist niet? Er valt niet aan de indruk te ontkomen dat Wall iets teveel zijn best doet. Hij had zo af en toe de cowboylaars wel eens dwars mogen zetten, gewoon om een van zijn koeien pootje te lichten.

Een echte cowboy is Wall trouwens wel. De Canadees had het tijdens de coronapandemie helemaal gehad met de onzekerheid rond zijn optredens. Gingen die wel door? Gingen die niet door? Wall besloot voorlopig iets anders te doen en sprong op zijn paard. De manier om te ontstressen voor een Cowpoke.

Of je Zach Bryan een cowboy kunt noemen? Hij combineert een leven als artiest met een baan bij de marine. Dus tja, zeg het maar. De website Saving Country Music schreef overigens vorig jaar dat Bryan de marine heeft verlaten om zich volledig op de muziek te storten, maar zijn Facebookpagina meldt nog steeds dat hij werkt bij de US Navy. Op de ep Quiet, Heavy Dreams droomt hij in ieder geval over ronddolen op de prairie.

The Ballad Of Dood & Juanita gaat over de grootouders van Sturgill Simpson. Een conceptplaat en na twee deeltjes Cuttin’ Grass wederom in de vorm van bluegrass. Door de coronabeperkingen is akoestisch een trend geworden. Daar past zo’n hoes met pentekening helemaal bij.

Andy Hedges – Shadow Of A Cowboy (2019)
Colter Wall – Western Swing & Waltzes And Other Punchy Songs (2020)
Zach Bryan – Quiet, Heavy Dreams (2020)
Sturgill Simpson – The Ballad Of Dood & Juanita (2021)