Met Margo Price gaat het de laatste jaren uitstekend. Tweede kind gekregen, alom waardering voor haar muziek. Optredens gaan na de pandemie weer als een speer. Maar hoe gaar het eigenlijk met meneer Price? “Dank voor het vragen. Ook uitstekend, luister maar naar mijn nieuwe album: Invisible Pictures (Anti)”, zou Jeremy Ivey dan geantwoord kunnen hebben. Opgenomen met Andrija Tokic achter de knoppen en een trits aan muzikanten die Ivey bijstaan. Het levert een album op met 10 sterke melodieën die ook nog eens lekker aangekleed zijn. Qua stijl hangen ze een beetje in tussen americana en goede oude pubrock. Alsof Nick Lowe in Nashville verdwaald is. In het titelnummer loopt Ivey door de straten van Nashville. Hij ziet wat voor troep het is na de bomaanslag met kerst 2020, hoe de verloedering heeft toegeslagen maar ‘Nothing can bring me down today, nothing can take my mind away’. Toch heeft Ivey ook wel een Black Mood en zingt hij welgemoed Downhill (Upside Down Optimist). Nu heeft Ivey het in het verleden ook niet gemakkelijk gehad. In zijn kindertijd gediagnostiseerd met cerebrale palsy, geadopteerd door een streng christelijk gezin, waarin hij niet naar populaire muziek mocht luisteren. Op zijn vijftiende het huis uit, nog een tijd dakloos geweest en uiteindelijk toch goed terechtgekomen. Dan moet je wel een vechter en rasoptimist zijn. En dat optimistische hoor je eigenlijk in elk nummer wel een beetje terug. Alleen in het afsluitende pianoliedje Silence And Sorrow voert de droefenis de overhand. Maar wel weer mooi.
20/04/2022 Permalink
Topplaat!
21/04/2022 Permalink
Nieuwe artiest voor me. Prima werkstuk. Hetzelfde geldt -wat mij betreft- voor Jason Erie (Tiny fires).