32 min. 49 sec. is de speelduur van het nieuwe album, Country Coming Down (Thirty Tigers), van de Texaan Paul Cauthen. Klopt het nu dat de duur van de gemiddelde cd steeds korter wordt? En heeft de afname van speelduur wellicht te maken met het gegeven dat nieuwe muziek (gelukkig) ook weer op vinyl verschijnt? Toen eind jaren tachtig de cd zijn intrede deed was de wens van veel platenmaatschappijen om voor nieuwe albums meer muziek aangeleverd te krijgen dan tot dan toe gebruikelijk was. Op de nieuwe zilveren geluidsdrager kon de muziekindustrie meer muziek kwijt dan dat op vinyl mogelijk was. Omdat de consument verleid moest worden tot de overstap van analoog naar digitaal verschenen er nummers op albums die in het analoge tijdperk nooit voorbij de arbitrage waren gekomen. Dit tot ongenoegen van veel bands die artistiek (en anderszins) uitgeperst werden tot de laatste druppel. Maar goed, het schijnt niet over lengte te gaan maar over wat je er mee doet. En dat is heel behoorlijk. Althans wanneer we het over het nieuwe album van Paul Cauthen hebben. Country Coming Down is de derde langspeler van Paul Cauthen en gelijk ook het meest volwassen album. Het is fantastisch om te horen hoe Cauthen zich ontwikkelt heeft vanaf zijn debuut album My Gospel in 2016 en zijn tweede album Room 41 in 2019. Op beide albums hoor je een artiest die zoekt naar een eigen geluid waardoor nummers soms theatraal overkomen. Op Country Coming Down nemen Cauthen en consorten de vrijheid om te experimenteren met tekst en geluid. Dit begint al in de eerst song, Country as Fuck. Kale gitaarriffs, rare riedeltjes en teksten vol beeldspraak, sarcasme en woordtrucjes wisselen elkaar af. Ook het gebruik van rare, stijl vreemde geluiden schuwt Paul Cauthen niet. Luister bijvoorbeeld naar de merkwaardige gitaarvervorming in Champagne & a Limo of het vervreemdende Country Clubbin’. Maar laat je niet van de wijs brengen door al deze muzikale schijnbewegingen. Country Coming Down staat vol met mooie, ambachtelijk gesmede songs. High Heels is een ijzersterke nummer met een melodielijn die, wanneer eenmaal in je hoofd, terug blijft komen. In Fuck You Money kan je als luisteraar weer eens ouderwets de airgitaar bespelen. En ook de theatrale kant van Paul Cauthen komt terug op Country Coming Down. Op Till the Day I Die en Roll on Over is de zang van Paul Cauthen zwaar en diep en zit er een tikkie echo in de mix. Deze effecten kwamen op eerder werk vaak te bombastisch over. Maar inmiddels horen we een artiest die zelfverzekerd is en de vrijheid durft te nemen om zijn eigen invulling te geven aan zijn muziek. Op Country Coming Down lijkt alles samen te komen voor Paul Cauthen. Dit resulteert in een schitterend album waar de levenslust vanaf spat.
26/04/2022 Permalink
Helaas Carl, die rare geluidjes en modernisering trek ik niet. Kwestie van smaak. Wel prima stem.
26/04/2022 Permalink
Horrible music including video.
What is supposed to be good is a mystery to me.
This one track is enough that i couldn’t even hear to the end.
27/04/2022 Permalink
ik hou er wel van als een artiest de uitdaging neemt om zich te ontwikkelen. Ik heb het album nog niet geluisterd. Ontving als recensent uiteraard de download maar na zijn vorige plaat Room 41 had ik wel even genoeg. Dit nr. nodigt uit om het album op cd te branden en in mijn cd/wisselaar te branden. Ik hou van die eigenwijzigheid en niet een artiest die de luisteraar met hetzelfde in slaap sust.
27/04/2022 Permalink
wat een bagger klote muziek luister een naar dale watson eerste 3 cd op het high tone label of gram parsons byrds of flying burrito bros
27/04/2022 Permalink
welkom in 2022, Andries 😉
27/04/2022 Permalink
onzin hugo,er wordt in 2022 geweldige muziek gemaakt..en ontzettende troep….het lijkt wel de zeventiger jaren,prachtmuziek en gruwelijke tinnef…en zo zal het over vijftig jaar nog steeds zijn…..we hebben een selectief geheugen….vroeger scheen de hele zomer de zon en vroor en sneeuwde het van november tot en met april….toch?
28/04/2022 Permalink
Begrijp al die negatieve reacties op deze geweldige plaat niet. Hou wel van artiesten die zich niets aan trekken van de traditionele paden in country land en zich blijven vernieuwen. Denk aan Daniel Romano , Sturgill Simpson. Paul Cauthen creëert met zijn karakteristieke stem een soort Country-Disco-R&B-Country Soul. Groots en soms over de top maar allemaal uiterst genietbaar. Dus inderdaad welkom in 2022!!
28/04/2022 Permalink
Snap die negatieve reacties ook niet. Helemaal eens met Ab, geweldige plaat . Lekker eigenwijs.
29/04/2022 Permalink
Ik snap die negatieve recensies wel, 5* echter niet! Stem doet soms denken aan Waylon Jennings en dus oké masr de muziek heeft weinig met americana te maken. Niet om aan te horen.
01/05/2022 Permalink
Prima dit album, er gebeurt weer wat. Humor, plezier en je voet tapt de vloer. Schatplichtig aan de americana, jazeker. Maar hij veegt er gelijk de vloer mee aan. Weg met de hokjes!
01/05/2022 Permalink
Prima album! En heerlijk die reacties. Doet me denken aan de meningen over ‘Sound & Fury’ van Sturgill Simpson. Werd toen ook beschouwd als verraad aan het genre. Waar staat de ‘Alt’ eigenlijk voor in ‘Alt Country’?