Het nieuwe album – het negende- van Courtney Marie Andrews is een gevalletje ‘mweh’. Op Loose Future (Fat Possum) slaat ze wat andere paden in, maar, om in de beeldspraak te blijven, daarmee raakt zij het spoor bijster. Haar zang is nog steeds prima, maar de liedjes zijn gewoon niet top. In de eerste twee stuks, die overigens erg op elkaar lijken, wordt vervelend ge-oohoohd. Er zit ook heel meer elektronica is. Op zich hou ik daar wel van maar het heeft hier geen meerwaarde. De nummers worden er niet beter van. Bij het afspelen van het album krijg je steeds meer het idee van een vliegtuig dat over de startbaan raast, maar dat niet loskomt van de grond. De piloten, Andrews en medeproducer Sam Evian, trekken de stuurknuppel naar zich toe, maar er volgt maar geen lift up. You Do What You Want lijkt even hoop te bieden, maar ook hier weer eindeloos ge-oohooh. In Let Her Go is het dan eindelijk raak; een mooi ingetogen song met pedal steel. In de daaropvolgende twee songs waarmee het album wordt afgesloten, houdt Andrews gelukkig het roer recht. Met een uiterste krachtinspanning scheert Loose Future daarmee over de kruinen van de bomen.
24/10/2022 Permalink
Boring record indeed