Net als John Moreland en John Calvin Abney is M. Lockwood Porter meer gebruik gaan maken van synthesizers en drums uit een doosje. Op Sisyphus Happy (Black Mesa Records) staat er nogal wat achter zijn naam: zang, akoestische en elektrische gitaren, Wurlitzer, piano, orgel, mellotron, synthesizers, drum programming. De opsomming achter de naam van Moreland is nauwelijks korter. Abney doet trouwens ook mee, maar alleen op akoestische gitaar op The Dark Before The Morning. Dat nummer begint met mandoline van Avi Vinocur. Verder is er de pedal steel van Ian Taylor Sutton op Cried Through The Night en While We’re Here. Om maar even duidelijk te maken dat er nog wel degelijk rootsinvloeden aanwezig zijn op Sisyphus Happy. En dan is er ook nog Jeremy Lyon die op drie nummers elektrische en akoestische gitaren toevoegt. Dus de invloed van synthesizers valt te overzien. En die drumcomputers stuwen de boel best lekker voort, ook al is een drummer van vlees en bloed in alle gevallen verre te prefereren. De deunen van Porter zijn altijd sterk, zo ook nu. Van zo’n liedje als The Kid Who Ran Away valt pas na meerdere draaibeurten op hoe sterk het eigenlijk is. Op I Went Out To Find The Answer valt te denken aan de stijl van iemand als Josh Rouse. Het verbindende thema van deze plaat is de herwonnen kracht die Porter ervoer na een moeilijke periode. Hij verliet zijn partner met wie hij al heel lang samenwoonde en verhuisde van Californië terug naar Oklahoma, waarna zijn vader overleed. Daarna verzoende hij zich met zijn vriendin, trouwde met haar en verhuisde weer naar de westkust. De softe powerpop heeft wat meer tijd nodig om te overtuigen deze keer, maar verdient net als al zijn vorige albums wederom vier sterren. Er zijn alleen online alleen maar hoesjes te vinden zonder zijn naam of de albumtitel, gelukkig heeft de cd in werkelijkheid linksonder een wit balkje waarop overdwars naam en titel wel een plekje hebben.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie