Nikki Lane sprak in 2017 de ambitie uit om een Highway Queen te worden, een koningin van de weg die geen koning nodig heeft. Ze voelde zich sterk. Maar na die woorden was ze opeens moe van het leven onderweg. Wilde ze wel doorgaan? Vijf jaar later ligt er toch een nieuw album: Denim & Diamonds (New West Records/PIAS). Het was Josh Homme van Queens Of The Stone Age die haar hernieuwde energie gaf. Hij produceerde het album en nodigde Alain Johannes (gitaar), Dean Fertita (orgel) en Michael Shuman (bas) van zijn band uit in de studio. Achter de drums namen Matt Helders van Arctic Monkeys en Carla Azar van Autolux plaats. Lane zelf nam haar steelgitarist Matt Pynn mee, die haar bijstond in dit nieuwe avontuur. Het resultaat is tweeledig. First High is een liedje over de hunkering naar de betovering van de eerste kus, de hartkloppingen komen tot ons als pulserende bastonen. Het is een soort new wave waar vroeg of laat alle zangeressen uit de altcountry voor lijken te vallen, zo lijkt het wel. Het titelnummer gaat op dezelfde voet verder, maar het brengt daarbij wel fijne herinneringen aan Cherry Vanilla. En ook al staat het instrument niet vermeld onder de tekst, er is volgens mij toch echt een steelgitaar te horen. Op Faded speelt dat instrument zeker een prominente rol. Lane stort zich met volle overgave in de liefde, ook al gaat dat gepaard met pijn. Born Tough en Try Harder klinken als powerpop uit de jaren 80. Good Enough is daarna coole country zoals het in de jaren 60 werd gemaakt. Black Widow is een stampend werkje met een abrupt einde. Lane omschrijft Denim & Diamonds zelf als een combinatie van The 13th Floor Elevators en Loretta Lynn. Hmm, eerlijk gezegd zou dat waarschijnlijk net iets interessanter hebben uitgepakt.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie