Op de website van de Australische singer-songwriter Steve McNaughton wordt zijn vorige album Eagles Aloft omschreven als een combinatie van softrock en hedendaagse country. Dat maakt niet echt nieuwsgierig. En eerlijk gezegd viel Journeyman (eigen beheer) de eerste draaibeurt ook niet echt mee. Veel vaker gehoord. Dertien in een dozijn. Dat was het oppervlakkige en te snelle oordeel. Want inmiddels kan ik best genieten van deze rootsrock, die beslist niet gladjes is. Allereerst bevalt de stem van McNaughton me wel. Niet dat de vergelijking veel mensen verder zal helpen, maar ik moest vooral denken aan Kodac Harrison. Zang met soul. De band speelt niet superstrak, maar dat geeft dit album juist een eigen sfeer. Waarom weet ik ook niet, maar de melodie van Chasing Tomorrow bracht me terug bij The New Seekers. Slaat nergens op, maar het toverde wel een lach op mijn gezicht.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie