“Wat een plaat!”, dacht ik bij eerste beluistering van Paint Horse (Good People Record Co) van Benjamin Dakota Rogers. Dat denk ik nu, bij de zoveelste keer dat ik ‘m draai, nog steeds. Countryfolk op zijn best. Rogers is een Canadees die op een afgelegen boerderij in Ontario woont en daar ook de meeste van de liedjes van deze plaat heeft opgenomen. Van oorsprong is de fiddle Rogers’ instrument; hij kreeg ooit de viool van zijn overgrootvader en leerde daar als kind op spelen. Maar op deze plaat worden de fiddlepartijen ingespeeld door Sam Clark. De andere muzikant die op deze plaat te horen is bassist Peter Klaassen. Rogers zelf speelt akoestische gitaar. Vaak de Stella tenorgitaar die hij ooit als tiener kocht van Fred Eaglesmith. De songs: twaalf eigen composities en een cover van murderballad Blackjack County Chain, een nummer geschreven door countryartiest Red Lane, maar voor het eerst uitgebracht (in 1967) door Willie Nelson (een hitje maar het werd uiteindelijk vanwege de inhoud van de radio geweerd). De nummers van Rogers dragen vaak een voornaam als titel: Maggie, Eloise, Jeremiah, Rosie. Beeldend omdat de 26-jarige Canadees zijn nummers vaak schrijft als short stories. In Arlo heeft de hoofdpersoon de as van zijn vrouw in een Tupperwaredoos naast hem in de auto liggen. En in John Came Home gaat het over iemand die thuis komt uit de oorlog en een briefje van zijn vrouw op de trap ziet liggen waarop staat dat ze ervan doorgaat met zijn broer. Die laatste overleeft dit nummer niet. Rogers heeft geen heel gemakkelijk in het oor liggende stem, maar weet 13 nummers lang te boeien, zelfs als hij aan het jodelen slaat in Wild Winds Can Have Me.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie