Een optreden van Grayson Capps in Nederland, al dan niet met Corky Hughes als begeleider, is de laatste decennia zeker geen uitzondering te noemen. Sedert zijn album If You Knew My Mind (2005) is hij een graag geziene gast op de -veelal kleinschalige- podia alhier. Begrijpelijk dat de in Brewton, Alabama opgegroeide songsmid ook nu weer voor een rits optredens de oversteek heeft gemaakt. En wederom met Corky Hughes als kompaan; en deze Hughes toonde zich opnieuw een subtiele ‘meester op snaren’. Nu ook, zoals in november 2017, deed dit duo Grand Café de Waker in Maassluis aan; bij The Lock Keepers. Ruim vijf jaar geleden was het een geweldig optreden; waar uiteindelijk alles bleek te kloppen, alles samenviel: de muziek, de verhalen….en de interactie tussen de mannen op het podium èn tussen hen en het publiek. Opnieuw boeken was toen al het devies, dit natuurlijk met het risico dat het wellicht minder (of anders) uit zou kunnen pakken. Maar -hoewel vergelijkingen mankgaan- ook nu wisten Capps & Hughes hun naam volledig waar te maken en dus het eerdere optreden in De Waker minstens te evenaren, ofschoon de vibe deze keer iets minder magisch was. Capps, een verhalenverteller pur sang, was met zijn bruggetjes zeker innemend, maar deze keer ook iets langer van stof. Onderscheidend waren zijn verhalen wel. En dat komt men name door Capps’ aanschouwelijke vertelwijze; zo verkregen vrijwel alle 
songs -en dat waren er nogal wat- een pakkende inleiding. Songs van o.a. If You Knew My Mind, maar ook bijvoorbeeld Get Back Up van Stavin’ Chain, een duo waar Capps eind jaren ’90 deel van uitmaakte. Natuurlijk refereerde Capps in zijn ‘stories’ ook aan de rolprent A Love Song For Bobby Long, een film met John Travolta en Scarlett Johansson in de hoofdrollen en met songs van Grayson. Deze film, naar een onuitgegeven roman van Capps’ vader Ronald Everett Capps, verhaalt over ene Bobby Long, een voormalig professor in de literatuur en vooral een stevige drinker.
Het gaat te ver om alle verhalen, verhalen met tevens de nodige humoristische knipogen, aan te halen, daarvoor luidt dan ook het advies: ga ‘m een keer zien! Dan is bijvoorbeeld het live meepikken van het hilarische verhaal over Ed Lee immers veel leuker dan een beschrijving van deze story; 
Lee creëerde, zo is het verhaal, een muur rond zijn huis met whiskey (en wijn & gin) flessen als bouwstenen, en wel om enerzijds de kippen binnen én anderzijds de vrouw buiten te houden.
Net als in november 2017 namen de mannen er de tijd voor, en wel door wederom de geplande eindtijd fors te negeren. Dat was geen straf, want songs als Kissing In Pouring Rain; Highway 42; Poison; Washboard Lisa, ze vervelen geenszins. Met de fraaie afsluiter -plus verhaal- Lorraine’s Song lieten Capps & Hughes dan ook Maassluis & omstreken zeer content & voldaan huiswaarts keren.
Foto’s: Erik de Wit
27/03/2023 Permalink
Mooi verslag van hun top optreden. De afsluiter was het prachtige May We Love, iedere keer indrukwekkend en een van de mooiste nummers die ik ken. Een ontroerend en hoopvol eind van een toffe avond.
27/03/2023 Permalink
fijn ,dat er weer eens wat aandacht aan grayson capps besteed wordt,dank je….dat boek van zijn vader is wel degelijk uitgegeven, niet als,,a love song for bobby long,,maar onder de originele titel ,, off magazine street,,