Drie prachtige platen maakte Laura Cantrell aan het begin van de jaren nul: Not The Tremblin’ Kind (2000), When The Roses Bloom Again (2002) en Humming By The Flowered Vine (2005). Albums waarmee ze een plaatsje in het hart van de americanaliefhebber veroverde en ook in het hart van de Engelse dj John Peel, die toch niet bekend stond om een voorliefde voor country en aanverwante stijlen. Hierna verdween de Amerikaanse zangeres wat uit de spotlights, hoewel ze zo nu en dan nog wel een album uitbracht. Dat had ook te maken met de de gezinsuitbreiding die Cantrell en haar echtgenoot meemaakten. Nu ligt er echter Just Like A Rose: the Anniversary Sessions. Welke anniversary? De 20-jarige verjaardag van het verschijnen van het debuut Not The Tremblin’ Kind, maar dan met een uitstel van 3 jaar vanwege covid-toestanden. Het is desondanks een mooie viering geworden. De in Nashville geboren, maar in New York wonende Cantrell zingt alsof er geen 20 jaar voorbij zijn gegaan. Misschien zelfs nog wel beter dan toen; kristalhelder zingt ze deze deze tien nieuwe nummers. En een nieuwe versie van When The Roses Bloom Again, maar nu in een duet met Steve Earle. Niet misselijk, de stem van Cantrell contrasteert prachtig met het gebrom van Earle. AWM-Blessed is een mooi protestnummer, met een stukje praatzang, over de angry white man. In I’m Gonna Miss This Town schildert ze een mooi klein stadje (dat Norman Rockwell niet beter had kunnen weergeven), maar is dat stadje nu veranderd of is het de zangeres zelf? Wat in elk geval niet veranderd is, is het vermogen van Cantrell om te betoveren, dat staat met dit nieuwe album vast.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie