Muziek verdient een verpakking. Een albumhoes, het liefst van karton. Op de voorkant daarvan dienen letters te staan. Want die verpakking is een communicatiemiddel. Een manier om iets te verkopen. Maar dat niet alleen; een albumhoes is ook een kunstwerk op zich. Het verzamelen van muziek is niet alleen een weldaad voor het oor, een platencollectie is ook een lust voor het oog. 

Door downloaden en streamen dreigt de albumhoes te verdwijnen. De functie als communicatiemiddel is onnodig geworden. Op een muziekplatform zie je niet meer dan een thumbnail. Daarop kun je nauwelijks informatie kwijt. Omdat naam van artiest en albumtitel vrijwel onleesbaar zijn op zo’n blokje met pixels, is de trend dat die maar worden weggelaten. Die info kan op een scherm immers wel elders staan. 

The Black Keys zagen het al in 2010. Op het dat jaar verschenen album Brothers bestond de voorkant van de hoes uit een zwart vlak met daarop de tekst ‘This is an album by The Black Keys. The name of this album is Brothers.’ De bandnaam in rood, de rest van de tekst in wit. De naam van de artiest en albumtitel in een wat groter letterkorps. Grafisch designer Michael Carney ontwierp de hoes. Hij kreeg er een Grammy Award voor de beste verpakking van muziek voor. Een broer overigens van Patrick Carney, die samen met Dan Auerbach de band vormt. 

Hoezen zonder letters, het is een waardeloze trend. Daarom een aflevering van deze rubriek met alleen maar letters. Met het in alle opzichten schitterende Topsy Turvy van The Young Fresh Fellows. Vrolijke hoes. Heerlijke muziek. De garagerock en punkpop brengt de naïeve spelvreugde van de Britse invasie terug. Met een snufje country er doorheen.

Het album verscheen op PopLlama Records, waar meer van die aardige popbandjes (Fastbacks, Posies, Presidents Of The United States Of America, Walkabouts) onderdak vonden. Het label uit Seattle stond aan de wieg van de grunge, maar gelukkig bleven al die artiesten ver verwijderd van de logge sound die die stroming zou gaan beheersen.

Het vrolijke van Topsy Turvy zit ‘m niet alleen in die titel. Het zit ook in de kleuren en de met hand getekende letters. Ondanks het gebruik van roze straalt Texas Funeral van Jon Wayne iets totaal anders uit. Agressie. Tegendraadsheid. Rebellie. Drummer Jim Goodall knutselde iets in elkaar met Never Mind The Bollocks van The Sex Pistols in gedachten.

De cowpunk van het Texaanse gezelschap rond Jon Wayne draaide om chaos. Jaren later werd het album opnieuw uitgebracht door Third Man Records van Jack White. Op de site van het label worden de geruchten aangehaald die jarenlang de ronde deden dat het album werd volgespeeld door Butthole Surfers in vermomming. En als die het niet waren, dan toch zeker dronken sessiemuzikanten tijdens een pauze in de studio voor opnamen van de een of andere countryster.

Drummer Grant Hart van Hüsker Dü kopieerde voor het tweede album van stadgenoten The Replacements uit Minneapolis de hoes van Hootenanny, een verzamelelpee uit 1963 met liedjes van Josh White, Judy Collins, The Dillards en andere Amerikaanse folkartiesten. Hootenanny van The Replacements is uit blues, country en rockabilly opgebouwde punk. Met de titels van de twaalf liedjes in gekleurde balkjes.

Hootenanny is wel een opmerkelijke titel in dit verband. Het woord betekent niet alleen een uitbundig muziekfeest, het is ook een term die gebruikt wordt als je niet op de naam van iets of iemand kan komen. Dat lijkt me het lot van artiesten met hoezen zonder letters.

Ontwerpen kan zo eenvoudig zijn. De titel Washington in hele grote letters en die van artiest John Wills veel kleiner. Al te bescheiden? Na deze tweede plaat kwam hij twee jaar later nog met Rose, daarna werd er niets meer vernomen van deze Amerikaanse singer-songwriter. Jammer, want Washington is een geweldig album dat fans van Joe Henry of Hayward Williams zonder twijfel kunnen aanschaffen. Als er nog exemplaren te vinden zijn.

Young Fresh Fellows – Topsy Turvy (1985)
Jon Wayne – Texas Funeral (1985)
The Replacements – Hootenanny (1983)
John Wills – Washington (2008)