De gitaarsolo op Rock On is ronduit lelijk. Is het wel een gitaar? Of toch een synthesizer? Susto ligt hier niet zo goed. De slotzin van het in 2017 verschenen & I’m Fine Today luidde: psychedelische drukte die een beetje in de ruimte blijft hangen. Het in 2020 uitgekomen Time In The Sun kreeg slechts twee sterren. My Entire Life (New West Records/V2 Benelux) bevalt iets beter, maar niet over de hele linie. De manier waarop Justin Osborne een boodschap uitdraagt op het titelnummer is zowel slap als pathetisch. ‘Peace on earth’, maar hoe maakt hij niet duidelijk. Tina gaat over een telefoongesprek met zijn moeder die hem vertelt over de verslavingsproblemen van zijn twee broers. Een anti-drugssong die nogal blijft hangen in onmacht. Dat is ook het overheersende gevoel van Osborne, dus in die zin is dat wel knap gedaan. Die emotie is ook de kern van Cowboys. ‘They say life is just a beautiful mess / It was made by cowboys like you’, klinkt het. Muzikaal is het te situeren ergens tussen Little River Band en Dawes. Er zijn helaas ook momenten die meer neigen naar Coldplay of U2 en daar haken we af, maar de afwisselende tweede helft van het album trekt de boel toch naar een voldoende.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie