Ze hebben alle tijd van de wereld. Dus spelen ze hun muziek zonder haast. Ze zijn niet opdringerig. Als ze niet weten te overtuigen, nou dan misschien een volgende keer. Het is juist die opstelling die je weet te winnen voor I Only See The Moon (Far Cry Records/Thirty Tigers). The Milk Carton Kids hebben All Of The Time In The World To Kill laten ze direct op het eerste nummer weten. Een woohoo-koortje in een rustige setting. Het is allemaal even smaakvol. En dan zonder de negatieve bijklank die dat woord kan hebben. De banjo op When You’re Gone, de akoestische gitaar op Wheels & Lovers, de overgang met wat strijkers naar I Only See The Moon; het is prachtig allemaal. Dat laatste nummer eindigt zoals een nummer van Frank Sinatra op een van zijn meest neerslachtige platen zou kunnen doen. Op One True Love kunnen we Kenneth Pattengate en Joey Ryan plaatsen in de Appalachen, daar naartoe gebracht door de banjo. En op Body & Soul kun je Louvin Brothers aanhalen als invloed. Die samenzang. Op North Country Ride trekken ze je mee de bergen over. Het gepluk aan de snaren van een akoestische gitaar brengt melancholie. Een orgel gaat voor in de afdaling.
27/09/2023 Permalink
Vreselijk dit