Wanhoop en ellende, dat is waar het om gaat in de liedjes op Weeds (eigen beheer) van The Pawn Shop Saints. Geen verrassing, want dat was ook al zo op de vorige albums van Jeb Barry en zijn Pawn Shop Saints. Met een snik in de stem probeert hij Chelsea uit zijn gedachten te bannen, nadat ze hem verlaten heeft. Chelsea Off My Mind heeft een vergelijkbare sfeer als het werk van Jonathan Richman en daar past de percussie van Josh Pisano helemaal bij. De teksten verklaren de gepijnigde vocalen van Barry. Maar misschien zal het morgen beter zijn, zo eindigt althans het titelnummer. Erg hoopvol komt die constatering niet over. Er is ook voldoende aanleiding voor onbehagen in Amerika. Generation Lockdown gaat over de vele schietpartijen op scholen. De liedjes van Barry (zang, gitaren, bas, banjo, mondharmonica, orgel) blijven vrij kaal, Josh Pisano (drums, percussie, zang) en Michael O’Neill (gitaren, zang) vullen alleen aan daar waar iets te accentueren valt. Op Memorial Day wordt er een bloem gezet op de graven van gesneuvelde soldaten, vaak door mensen die zich nauwelijks bekommeren om hoe de slachtoffers heten; ze keren zich om en zijn de doden alweer vergeten. In The War beseft Barry dat hij zijn vader niet meer kan vragen wat hij heeft gedaan in de oorlog. Hij is het nooit te weten gekomen, want vader sprak niet over die tijd. Op de begrafenis van Miss June zijn geen bloemen en zelfs geen gebroken harten; alleen Barry is er aanwezig. Wel met een gebroken hart overigens. Een accordeon van Tony Pisano fleurt de treurigheid toch nog een beetje op. James is een goede vriend die komt te overlijden. Angstaanjagende gitaarakkoorden markeren het moment dat de dood intreedt.
25/09/2023 Permalink
Thanks for the cool review..awesome of ya’