We worden gewaarschuwd dat dit qua weer het laatste mooie weekend zal zijn. Hierna breekt het najaar aan. Wat is het dan een gelukkig toeval dat Will Johnson precies op dit moment een nieuw album heeft uitgebracht, No Ordinary Crown (Undertow), Want als er iemand is die je in herfstige sferen kan brengen is hij het. Bij beluistering van deze plaat beginnen de bladeren spontaan van de bomen te vallen. Zeker als sprake is van Tempest Time Again. Hoewel het in dit prachtige nummer niet eens zo stormt; eerder een rustig banjo-en (steel)gitaarbriesje. Stormen doet het meer in
het stevige Sinker, Sinking en The Conductor Calls waarin drummer Roberto Sanchez het tempo aangeeft. Dit is weer een klassiek Will Johnson-album geworden, met hulp van alle usual suspects: producer Britton Beisenherz en de overige muzikanten Ricky Ray Jacksson en Lindsey Verrill kwamen ook al op eerder platen van Johnson langs. Alles werd in 5 dagen opgenomen (Johnson is een drukbezet man; hij speelt tegenwoordig ook mee in de band van Jason Isbell). Schitterend is ook het korte instrumentale Inverio, dat dan weer wordt opgevolgd door het -ook korte maar- vol rockende Swine. Herinneringen aan zijn tournee door Spanje haalt hij op in In Granada, een mooie en breed uitwaaierende song. Het album sluit hij af met het het strijkers opgesierde Of Passengers And Plight, waarin hij teruggaat naar zijn jeugd. Ja, de herfst is waarlijk begonnen.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie