Voetbalanalist Hans Kraay jr. uit z’n bewondering over talentvolle voetballers geregeld met de woorden: ‘Die zit op voetballen’. Wel, de dames van The Lasses – Sophie Janna & Margot Merah – die zitten overduidelijk ‘op zingen’. Dat werd maar weer ‘ns bevestigd tijdens de goed bezochte albumpresentatie van Near Far, afgelopen zaterdag, in de Amsterdamse Tolhuistuin. Samen met multi-instrumentalist Janos Koolen en low whistle-speler Stijn van Beek toonden The Lasses namelijk opnieuw aan dat hun vertolkingen van voornamelijk Schotse traditionals, zoals: Falkirk; Lads Among Heather en Mingulay (een shanty), in goede handen, of beter: in hemelse stembanden is.
Een eerste kennismaking met The Lasses dateert van pakweg vijf, zes jaar geleden. In het Rietveld Theater in Delft tijdens de reeks QuiteQuiet, een initiatief met meestal drie acts per avond. En dan kan je verrast worden door het onbekende. En zo geschiedde toen twee zangeressen met gitaar en bodhrán het podium betraden. The Lasses, zo bleek. Bij de eerste liedjes nog met de wat ongemakkelijke gedachte ‘wat is dit?’, iets wat snel omsloeg in ‘wat is dit fraai!’. En dat is de jaren nadien zo gebleven. Met het album Undone (2019) verkregen zij meer – en terecht – bekendheid en het moet wel heel raar lopen wil de nieuwe worp Near Far (release: 27 oktober) daar geen extra impuls aan geven.
Met een korte onderbreking en minder verbindende praatjes dan normaal (men diende van de organisatie op tijd te eindigen) werd het nieuwe album integraal gebracht, terwijl ook The Tide en Hunter Moon van Undone op verzoek werden ingepast. Bij Hunter Moon begeleidde Janos Koolen Sophie en Margot op piano, hetgeen deze song naar een nog hoger niveau tilde. Vakman, die Koolen. Naast het klavier was hij ook op gitaar, banjo, mandoline en klarinet prominent aanwezig. En als zijn inzet niet nodig was, dan zat hij aan de zijkant met een trotse blik aandachtig te luisteren. Ook de inbreng van Stijn van Beek op low whistle en uilleann pipes (geen Schotse, maar Ierse… maar soit) mag niet onvermeld blijven. Samen met de hemelse (samen)zang van The Lasses zorgde het voor een prachtige avond daar in de Tuinzaal (Zonzij) op Noord. Een albumpresentatie die vast een vervolg zal krijgen met meerdere optredens. En dus met aandacht voor het nieuwe, sterke album Near Far.
En ja, op voetbal zitten kan leuk zijn, fraai kunnen zingen is vaak nog veel leuker… en The Lasses bewijzen dat keer op keer.
Tekst: Leo Kattestaart
Foto’s: Peter Hageman
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie