Een debuut op de podia in ons land viel een aantal jaren terug in het water … ofwel: reizen zat er toen om de bekende reden niet in. Maar nu was er geen beletsel voor de Californian uit Nashville om de oversteek wel te maken: Josh Gray. En Josh Gray heeft dan ook nog eens een nieuw album – Walk Alone van augustus 2023 – om te promoten. Dus z’n jongstleden zaterdag gestarte tour in Leusden, In The Woods, was de eerste in een reeks van negen.
Met een drietal competente Nederlandse begeleiders (Mark Eshuis, drums; Pieter Douma, bas en Johan Jansen, pedal steel) aan zijn zijde ging de geheel in het black geklede Gray even na half negen van start. Met Walk Alone, de titeltrack van zijn laatste. Wat gedurende de eerste pakweg 45 minuten opviel zou je als iets van onwennigheid kunnen omschrijven. Wellicht de jetlag en/of de korte tijd om met zijn kompanen de klik te verkrijgen, het zouden zomaar eens wat redenen kunnen zijn. Ook het geluid kende in dat deel van Gray’s optreden wat hobbels; na de break was dat euvel enigszins getackeld. Met de songs van deze songsmid – hij ging pas voor het eerst het podium op toen hij 31 jaar was – is overigens weinig tot niets mis; z’n presentatie oogde echter aanvankelijk wat 
bedeesd. Zijn verhaaltjes als opmaat naar de songs kregen dan ook pas na de pauze meer reliëf, meer inhoud. De tweede set was sowieso in het geheel overtuigender dan deel een. En waar z’n praatjes eerst wat schuchter onder zijn fraaie (ook zwarte) hoed bleven hangen, daar kwam ook dat naarmate zijn optreden vorderde beter tot uiting; zijn ogen werden zichtbaar, zijn verhaaltjes daardoor sprekender. Over outlawcountry, wat vroeger qua dwarsheid gelinkt werd aan zaken als weed roken en whisky drinken, maar nu je dit soort zaken tegenwoordig eenvoudig met een creditcard kunt ‘scoren’ is – of beter: moet – dit genre er meer een van (maatschappij)kritische teksten zijn, vindt Gray. Ook refereerde hij – bij Mortality Blues – aan singer-songwriters als John Prine, Jerry Jeff Walker en – heel terecht, want best miskend – Lee Clayton, allen ons de voorbije jaren ontvallen. Ook niet meer onder ons, maar dan al langer: Blaze Foley. Van hemy bracht Gray een fraaie vertolking van If I Could Only Fly; niks mis mee. Zo ook niet met de songs uit eigen pen, zoals Cheyenne, Radio Stations en Building Paradise. In sommige songs ‘zingt’ qua voordracht soms de naam van Nathan Bell door.
En toen was het plots half elf, en zo bleek dat het optreden van een kleine 100 minuten toch ergens – zeker tijdens deel twee – pakkender was dan gedacht. Gesteund door zijn begeleiders wist Gray zijn ‘plaatwerk’ live dan ook toch tot een fijn optreden om te vormen. En dat zal gedurende de verdere speeldata ongetwijfeld nog verbeteren.
Tekst: Leo Kattestaart
foto’s: Maarten
23/01/2024 Permalink
Gister het optreden van Josh Gray bezocht in Eindhoven. Om maar met de deur in huis te vallen: Gray wist bij lange na niet te overtuigen. Daarvoor waren de eigen songs te mager en z’n stem te eentonig. Gelukkig dat er een ‘lokale’ begeleidingsband bij was. De Pedal Steel van Johan Jansen was functioneel en stijlvol. Precies zoals je een pedal steel wil horen: weemoedig en dromerig. En ook the rhythm section was ruim voldoende. Zeker als je bedenkt dat er nauwelijks tijd is geweest om te repeteren en dit het derde optreden was van dit viertal. De nummers van Gray bevat weinig origineels. Het meest gewaagde wat ik de beste man deze avond heb horen doen was een overpeinzing van Gray. In aanloop naar zijn song Radio Stations nam hij ons als publiek in vertrouwen. Hij reist veel in the States en luistert dan naar een radiostation dat al sinds mensenheugenis alternative country speelt. En op dat moment realiseerde Josh Gray zich dat Townes Van Zandt jaren geleden, toen ze beide dezelfde leeftijd hadden, ook niet werd gedraaid op deze zender. Niks mis mee een beetje zelfvertrouwen. Al ben ik op de een of andere manier niet helemaal overtuigd dat de songs van Gray ooit in de buurt van Townes repertoire gaan komen.
23/01/2024 Permalink
ik hoor hem liever met een goed ingespeelde band.
23/01/2024 Permalink
Zijn cd kon mij ook al overtuigen. Ik begreep niets van die lovende recensies afgelopen jaar.
23/01/2024 Permalink
NIET overtuigen bedoelde ik te zeggen.
23/01/2024 Permalink
@Carl: helemaal mee eens. Ook ik was gisteren in Eindhoven en was allemaal maar erg tam en eentonig. Na een kleine vijf kwartier liet Gray het voor gezien. Volgende keer beter zullen we maar zeggen.
25/01/2024 Permalink
Ik was ook in Eindhoven bij het optreden en vond het leuk, mooie liedjes en amusante verhalen vertelde hij tussendoor. En op deze website kreeg zijn laatste album 5*, dat zegt toch iets.
27/01/2024 Permalink
Gisterenavond speelde Josh Gray in Koudekerk a/d Rijn – Trouble Tree Folkconcerts.Na de ietwat kritische recensies hierboven was ik zeer benieuwd. Josh Gray wist mij en mijn twee vrienden duidelijk te overtuigen. Bescheiden man en ja de stem is misschien een beetje eentonig maar wel zuiver én goed te verstaan. Zijn gitaarspel was prachtig. Iedereen mocht “Hi” tegen Josh komen zeggen en het was Josh al opgevallen dat bijna iedere Nederlander na afloop van een concert “in een rush” is. Overigens sprak hij volgens mij vol bewondering over Townes en Blaze zonder zichzelf daarmee te vergelijken. Hij verontschuldigden zich voor al die liedjes over de dood. De band en Josh hadden desondanks veel spelplezier en hij beloofde ons om voorlopig elk jaar langs te komen. Een mooie belofte!
28/01/2024 Permalink
In Nijmegen klonk alles blijkbaar een stuk beter dan in enkele andere reacties genoemd wordt . Bovendien smaken verschillen. Misschien een half nummertje aarden en vanaf dat moment , met een goed geluid in het zaaltje de mooie verhaaltjes in de liedjes met een mooie stem en goed gitaarslagje. Fijn zo’n bandje dat met plezier en toewijding speelt en kan glimlachen als er af en toe iets onverwachts of ongepland in muziek gebeurt. Dat zijn heen foutjes, that’s life!