‘In de mallemolen van het leven / Draai je allemaal je eigen rondje mee / De molen draait ook zonder jou / Je paard blijft nooit lang leeg / Dus kom, draai met die mallemolen mee.’ Zong Heddy Lester tijdens het Eurovisie Songfestival in 1977. Maar als het aan dierenrechtenorganisatie People for the Ethical Treatment of Animals (PETA) ligt, kan dat straks niet meer. De paarden en andere dieren moeten worden vervangen door auto’s, ruimteschepen of vliegtuigen. Tot die oproep kwam de Amerikaanse moederorganisatie en de Nederlandse tak ging daarin mee. PETA betoogt dat kinderen door dat gehobbel op paardjes in een draaimolen dieren als een vervoersmiddel gaan beschouwen. En daardoor leren ze niet dat ze respect moeten hebben voor levende wezens.

Het leven als een mallemolen. Goed bedacht door tekstschrijver Wim Hogenkamp. Dat blijkt wel weer, want hoe gek kun je het bedenken? Die oproep van PETA is ronduit bizar. Terecht dat andere dierenwelzijnsorganisaties er afstand van hebben genomen. Ze wijzen er op dat de maatregel de echte strijd voor betere omstandigheden voor dieren belachelijk maakt. En nog wat anders: moeten kinderen dan wel gestimuleerd worden om in de toekomst gebruik te maken van auto’s en vliegtuigen? Die gedachte lijkt me toch ook niet echt van deze tijd.

De carrousel is rijkelijk vertegenwoordigd op albumhoezen. In allerlei genres. Platen met kinderliedjes. Albums met orgelmuziek. Klassiek, jazz, pop, draaien op een merry-go-round is in alle muziekvormen een geliefde bezigheid. Sommige artiesten laten zich fotograferen op zo’n paardje op een draaimolen; meestal ziet dat er toch wat lullig uit.

De vorige aflevering van deze rubriek ging ook al over paarden. Toen met cowboys. Deze keer gaat het om exemplaren van hout of kunststof. Eindeloos rondjes draaiend. Look Inside The Horse’s Head is een album van 44 Long. Die band uit Portland, Oregon, had een bezetting van bas, drums en twee gitaren en alle vier de leden zongen. Samen maakten ze drie uitstekende platen vol powerpop. Daarna ging het mis in het hoofd van bandleider Brian Berg, een perfectionist met een laag zelfbeeld. Hij maakte er een einde aan in 2015. Op Fall Off The Wagon, het eerste liedje van debuutplaat Collect Them All, had hij het al over die mogelijke keuze.

Buffalo Gospel is een band uit Milwaukee, Wisconsin. We Can Be Horses kreeg vier sterren in 2013. Songschrijver Ryan Necci is de leider; latere albums werden uitgebracht als Ryan Necci and Buffalo Gospel. Hij heeft een scherpe stem die extra bijzonder wordt door een schor randje. Het is alt-country die getuigt van vakmanschap.

We draaien door naar de staat Michigan. Daar was in de jaren 80 en 90 de band Laughing Hyenas actief. Ze speelden meedogenloos hard. Hun bluesy postpunk – ook een vorm van americana – viel te vergelijken met The Birthday Party of Jon Spencer Blues Explosion. Merry Go Round is een ep met zes nummers, geproduceerd door Butch Vig, nog voordat die met Nevermind van Nirvana scoorde. Merry Go Round is een dolgedraaide collectie liedjes over de pijn van het leven en een keiharde flirt met de dood. Op cd werden er nog enkele nummers aan toegevoegd. Met een beetje fantasie kun je wel stellen dat de paardjes op de hoes behoorlijk schrikken van alle kabaal.

De draaimolenpaarden van Waterloo In Reverse van Mitchell Rasor zijn blijkbaar al gesloopt. Lang voordat PETA met de opmerkelijke oproep kwam. De alternatieve rock van Rasor is typisch een product van de jaren 90. Voor deze soloplaat was hij lid van Absolute Grey en maakte met die band jengelende powerpop.

Terug naar de mallemolen van het leven. Heddy Lester heeft vooral last gehad van dat toch best aardige liedje. De Nederlandse actrice en zangeres wilde na een tijdje heel ander repertoire brengen, maar altijd weer werd er gevraagd om dat ene nummer: De Mallemolen. Terwijl ze daar helemaal geen zin in had. Begin vorig jaar overleed ze aan kanker.

44 Long – Inside The Horse’s Head (1999)
Buffalo Gospel – We Can Be Horses (2013)
Laughing Hyenas – Merry Go Round (1987)
Mitchell Rasor – Waterloo In Reverse (1997)