Sarah Shook heeft niet alleen haar/zijn naam veranderd (in River Shook), maar ook de samenstelling (maar niet de naam) van zijn/haar band Sarah Shook & The Disarmers. De nieuwe line-up is wat minder stormachtig dan de vorige, maar er wordt gelukkig nog steeds stevig van leer getrokken. De band laveert soepel tussen twang, klassieke country en aanstekelijke rootspop, met steeds een prominente rol voor de pedal steel. Op Revelations (Abeyance Records/Thirty Tigers) laat Shook opnieuw horen dat je geen groot zanger hoeft te zijn om toch overtuigend over te komen – zolang je maar wat te zeggen hebt. Na een leven getekend door drankmisbruik, borderline, adhd en existentiële zelftwijfel heeft Shook zichzelf hervonden als een geëngageerde, nonbinaire, biseksuele, veganistische alleenstaande ouder, die zijn/haar ervaringen, ergernissen en frustraties wegschrijft in priemende, prikkelende songteksten. Shook laat zich niets meer wijs maken: ‘You don’t get to tell me how to feel, I came all this way on my own’. Niet dat Shook meteen het zonnetje in huis is: ‘Black clouds following me around’, horen we in de titelsong, die niettemin opvallend luchtig klinkt. Een van de prijsnummers is Motherfucker, waarin iemand die zijn handen niet thuis kon houden danig de wacht wordt aangezegd. Een ander hoogtepunt is Blacksliders, over twee geliefden die niet met, maar ook niet zonder elkaar kunnen. Ook in Criminal, geladen als een westernduel in de hete middagzon, gaat het over de dualiteit van de liefde: ‘If lovin’ you will always be a crime / I’ll always be a criminal’. Enige dissonant is misschien het wat bleke Give You All My Love – verder een bijzonder sterk album.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie