In feite is het schrijven van een recensie van een nieuw album van Charley Crockett heel eenvoudig: je schrijft gewoon je vorige stukje over. Want Charley Crockett maakt elke keer dezelfde plaat. Ook nu, met $10 Cowboy (Son of Davey/Thirty Tigers) is dat weer het geval. De man uit Texas levert 12 songs af die als klassieke country of als countrysoul zijn aan te duiden. Alsof hij zo vanuit de jaren 70 vijftig jaar de toekomst in is gekatapulteerd, even om zich heen kijkt en vervolgens gewoon zijn ding doet. Het is prachtig, iedere keer weer. Maar ja, je zou ook kritisch op deze aanpak kunnen zijn: is dit niet een kunstje dat keer op keer herhaald wordt? En heb je dan niet voldoende aan twee of drie albums van de man? Ik laat die vraag hier onbeantwoord. Als je misschien een minimaal verschil ten opzichte van eerder werk zou kunnen ontwaren is dat het geluid hier net iets voller is. De liedjes -vaak handelend over degenen aan de onderkant van de samenleving- werden onder productionele leiding van Billy Horton ingespeeld met zijn liveband en een flink aantal gasten. Op deze nieuwe schijf staan weer een aantal parels. Badkamerhits die heerlijk mee te galmen zijn. America met zijn blazers en weemoedige zang, Gettin‘ Tired Again met strijkers en horen we daar niet zelfs een vibrafoon? Prachtig! En het orgeltje op Solitary Road, dat verder ook fijne gitaren laat horen. Kortom, weer een uitstekende plaat.
10/05/2024 Permalink
Zijn eerste albums vond ik heel aardig, maar zo langzamerhand begint het te vervelen. Dezelfde plaat in een andere hoes.
11/05/2024 Permalink
Inderdaad, veel van hetzelfde maar ik vind het nog altijd wel lekker.