Ja, nu is het moment dat ook Nederland eens kennis gaat nemen van Matt Joe Gow. In korte tijd presenteerde hij drie albums die allemaal de moeite (meer dan) waard zijn. De in Australië gevestigde Nieuw-Zeelander is al een tijdje bezig. Eerst met/als The Dead Leaves, maar tegenwoordig vooral onder eigen naam. We beginnen met de oudste van de drie platen, Between Tonight & Tomorrow, uit maart vorig jaar. Het is een verkenning van rootsrock en americana die de luisteraar meeneemt op een emotionele reis door landschappen van verlangen, verlies en hoop. Vanaf de eerste noten van de openingstrack Shipwreck zet Gow de toon met zijn kenmerkende stem die zowel rauw als warm is. ‘Til My Whole Heart Burst is een nummer over vertrouwen en volharding, met een heerlijke pedal steel. Het titelnummer is een mooi gedragen song, leunend op een toetsenpartij, een poëtische overdenking. Bij NYJJ denkt je onwillekeurig aan vintage Ryan Adams, heerlijk. 4****
Zes nummers van Between Tonight & Tomorrow komen terug op The Woodshed Sessions, een album dat live werd opgenomen in de Woodshed Studios in Melbourne, in een kleine bezetting. Alleen pianiste Katya Harrop en gitarist Andrew Pollock begeleiden Gow hier. Beide bieden daarnaast vocale ondersteuning. De nummers werden ook alleen met akoestische instrumenten opgenomen. Maar ook onder deze omstandigheden blijven de composities van Gow staan als een huis. Prijsnummer is misschien wel I’ll Let You Be. Het is een van de drie wat oudere songs, naast Grand Ambition en Flowers In Your Hair. 3***
Het vorige maand verschenen I Remember You is een duoplaat van Gow met zangeres Kerryn Fields, die ook Nieuwzeelands is, zij het afkomstig van het Noordereiland terwijl Gow oorspronkelijk uit Dunedin op het Zuidereiland komt. Een schitterende plaat, met 10 door het tweetal geschreven nummers, waarop Fields en Gow afzonderlijk de leadzang voor hun rekening nemen. Kerryn Fields heeft een prachtige, licht onderkoelde stem. Het door haar gezongen No Trace is van een onaardse schoonheid, over het einde van een relatie; een nummer dat op zichzelf al de aanschaf van deze plaat zou rechtvaardigen. Gow ‘antwoordt’ direct daarna met Carry On; hij gaat desondanks door. Na die treurnis is het tid voor meer vrolijkheid. Het tempo gaat de lucht in met The Prairie Song en vooral met Love Ya Like I Can, met lekkere woohoo’s. In It Dawned On Me wordt het gas weer teruggenomen en valt op hoe mooi de stemmen van Gow en Fields ook tezamen klinken. Dat geldt ook voor Dead Flowers & Stale Wine, waarin ook mooie bijrollen voor dobro en fiddle. Het laatste nummer van het album, Here I’ll Be, wordt afgesloten met “Kua maumāhara ki a koe” dat blijkens Google Translate in Maori zoiets betekent als “Je hebt erover nagedacht”. Dat heb ik zeker: I Remember You is een jaarlijstjesplaat. 4****
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie