Een goed staaltje marketing is het van Terry Anderson & the Olympic Ass-kicking Team om een paar maanden voor de Spelen een nieuw album op de markt te brengen: Got To Be Strong (Kool Kat). Het is een soort comeback-plaat want het vorige album van het rock ‘n’ roots combo uit North Carolina dateerde al uit 2011 (we tellen de soloplaat van Terry Anderson uit 2017 even niet mee). Maar ze zijn in vorm, hoor, laverend tussen rootsrock en powerpop, met jangly gitaren. Gitaarnummers over de liefde en de littekens die je eraan kan overhouden. Maar niet uitsluitend. Het meer…

Zijn zangstem is totaal ongeoefend. Scherp. Snerpend zelfs. Doordringend. Scott Ballew begon pas op zijn 37ste te zingen en liedjes te schrijven, dat was in 2021, dus vreemd is het niet dat hij nogal onaangepast klinkt. Hij debuteerde dat jaar met Talking To Mountains. Een jaar later al verscheen met Leisure Rodeo zijn tweede album en dit Rio Bravo (La Honda Records) is zijn derde. Een liedje als Impossible Smile is slepend en de samenzang bijna wat vals. En dat is geen uitzondering. Ballew zingt als een dolende ziel die dorstig zijn heil heeft gezocht bij een dorre doornstruik. Hij klinkt verwonderd, maar toch meer…

Hilary Tipps en Steve Obermiller wensen zich niet te beperken tot één genre. De liedjes op MacGuffin (eigen beheer) beslaan dan ook een breed terrein, maar het echtpaar verliest daarbij niet uit het oog dat een album toch ook een eenheid moet vormen. All I Need is folk, terwijl Favorite jazzy uitpakt. Het nummer Fort Worth, de Texaanse stad waar dit alles werd opgenomen, is fraaie akoestische muziek. Tipps zingt met overtuiging, soms een beetje scherp en ietwat ongepolijst, toch is het nummer op fraaie wijze vastgelegd in de studio. Die zang van Tipps doet soms wat denken aan de Friese zussen van Maywood meer…

Zes jaar na Downey To Lubbock zijn Dave Alvin en Jimmie Dale Gilmore terug met een gezamenlijk werkstuk. Op TexiCali (Yep Roc) reizen ze weer langs Borderland heen en weer tussen Texas en Californië. Zoals ze eigenlijk altijd hebben gedaan. De Texaan Gilmore al sinds de vroege jaren 70 met The Flatlanders en solo. De uit Californië afkomstige Alvin sinds de jaren 80 met The Blasters en andere formaties. Het grote publiek hebben ze nooit bereikt en dat vinden ze prima, zo wordt duidelijk op We’re Still Here waarmee het album wordt afgesloten. ‘Well, a music business man with meer…

Zo dendert hij binnen, op z’n website: “Marques Morel is an American songwriter/story-teller, midwestern-twanger/folksinger, guitar-thumper/harmonica wailer, street-performer/wandering troubadour, steadfast woodcutter/migrant worker, a father, a son, and a friend to all.” Hij wordt daar vergeleken met ‘the likes of’ Townes van Zandt, Woody Guthrie en Hank Williams. Dat is nogal wat, maar er zit wat in. Ook Morel laaft zich aan het leven aan de rand, onderweg en in de kroeg. Zo ook op z’n vijfde album Tales And Tellings (eigen beheer). Vocaal laat hij zich situeren ergens tussen Johnny Cash, Dave Dudley en Waylon Jennings, en dan misschien meer…

Elke dag is een nieuwe kans om je weg te vinden, met die wijsheid begint Tim Easton zijn nieuwe album Find Your Way (Black Mesa Records/Sonic Rendezvous). Elke droom kan je aan de rand van de afgrond brengen, toch is het belangrijk om je gevoel te volgen. Makkelijk zal het niet zijn, maar morgen is er een nieuwe kans. Zulks is het leven. ‘Come on remove yourself from everything you’re afraid of’ is nog meer wijze raad (Everything You’re Afraid Of). De Amerikaan laveert wederom langs de definities van folk en rock-’n-roll, terwijl hij toch ook niet valt onder de noemer folkrock. En dat echt niet alleen meer…

Op de website van deze band uit Oklahoma staat in tamelijk grote letters de volgende quote: ‘The Makers Out is an exploration of what Gram Parsons called Cosmic American Music’. Tijdens die verkenning is bandleider Scott Bell echter hopeloos verdwaald in vage spiritualiteit. Zo presenteert hij zich ook, want lees maar mee wat hij verklaart over zijn ambacht liedjesschrijver. ‘I, through my own practice, do not write songs regularly, but wait for them to write themselves through me’, zegt hij. Hallelujah heet een van de nummers op Bloodlines/Hope (eigen beheer). Logische reactie natuurlijk als zo’n moment zich meer…

Na drie albums vol Californische honky tonk in 2006, 2007 en 2009 tapte David Serby op Poor Man’s Poem (2011) en The Latest Scam (2013) uit een ander vaatje. Op het vierde album zong hij als een moderne Woody Guthrie, waarna hij twee jaar later uitpakte met ongecompliceerde catchy rock-’n-roll. Daarna bleef het tien jaar stil. Met Low Hanging Stars (Blackbird Record Label) is hij terug bij honky tonk met een Buddy Holly-beat (She Ain’t Changed At All) na een periode waarin hij nogal wat voor de kiezen kreeg. Hij prijsde zich gelukkig dat hij in Los Angeles woont. Daar zijn voldoende gelegenheden meer…

Ja, hij is terug! In een interview in de Rolling Stone in 2021 gaf Sturgill Simpson aan dat hij niet meer dan vijf albums onder eigen naam zou maken en The Ballad Of Dood & Juanita was dan die vijfde (de albums met bluegrassbewerkingen van zijn songs niet meegerekend). Sturgill Simpson maakt nu een plaat onder het pseudoniem Johnny Blue Skies. Simpson is ook nog eens terug in vorm, want Passage Du Desir (High meer…