De verleiding bestaat om Wes Kirkpatrick in te delen in de categorie Zachte Mannen. Hij is namelijk ook zo’n romantische ziel met baard en mooie stem die zijn liedjes het liefst ’s nachts in de trein schrijft, en ook hij keert op zijn titelloze tweede plaat (eigen beheer) zijn ziel binnenstebuiten. Maar toch is er iets wat hem onderscheidt van die die schier eindeloze rij van singer-songwriters. Deze man uit Chicago schrijft namelijk zeer toegankelijke liedjes, maar weet daarin vaak wel juist iets bijzonders te doen. Een afwijkende melodie, een a capella intro, handclaps waar je ze niet direct verwacht en prachtige achtergrondzang. Het is niet zo dat hij dit in ieder van de 11 nummers op dit album doet maar wel vaak genoeg om te kunnen spreken van een afwisselend album. Dit is des te opmerkelijker omdat in de meeste nummers van hetzelfde instrumentrium gebruik gemaakt wordt, akoestische gitaar, toetsen en (meestal) spaarzame percussie. En het mooie is dat het Kirkpatrick daarmee lukt om gedurende de gehele speelduur de aandacht vast te houden, om de luisteraar mee te zuigen in zijn universum. Kirkpatrick laat zijn niet geringe talenten zien en dat mag niet onopgemerkt blijven.
Dit album van Wes Kirkpatrick is te verkrijgen via de bandcampsite van Wes Kirkpatrick.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie