De Texaan William Clark Green nam zijn derde album Rose Queen (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) op in Nashville. Daar wordt onafhankelijk van de grote maatschappijen tegenwoordig zoveel goede muziek gemaakt, dat dat niet meer een negatieve lading hoeft te hebben. De in Lubbock gevestigde artiest heeft zijn stijl dan ook niet hoeven aan te passen. Wat zijn stijl is? De invloed van Steve Earle klinkt af en toe duidelijk door. Vooral op Let’s Go. Het begint met een mandoline en daarna hoor je toch echt iets van Guitar Town. Green is een singer-songwriter van de Texaanse school die zich ook richt op Oklahoma. Het titelnummer is trouwens een combinatie van red dirt en southern rock waar een elektrische gitaar doorheen snijdt. Op Remedy zingt Green iets hoger, meer als Jackson Browne. En ook al betreft het niet een cover van Black Crowes, grappig genoeg gaat het wel in die richting. Green rekent Willis Alan Ramsey als zijn grote voorbeeld, maar van diens verfijnde kwaliteiten en gevoel voor jazz hoor je niets terug op Rose Queen. Ook niet op het grappige She Likes The Beatles, waarmee hij in Texas al succes behaalde. Af en toe stapt Green met zevenmijlslaarzen over de prairie. Dan produceert zijn band een geluid dat een tikkeltje log en saai is. Eenzelfde euvel dat Reckless Kelly parten kan spelen. Maar in Texas zijn hele horden studenten daar juist gek op. Die zullen de aansteker wel tevoorschijn halen bij het rustige Drowning.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie