Begin zeventiger jaren schreef Donnie Fritts samen met Eddie Hinton het nummer Where’s Eddie?. Of Eddie Hinton, een begenadigde gitarist in ‘dienst’ van de Muscle Shoals Sound Rhythym Section, ook in die periode al vaak zoek was, wie zal het zeggen. Feit is, dat hij de jaren nadien nogal eens onvindbaar was. Na een dolend en onrustig leven vol allerlei spirituele zaken stierf Hinton op 28 juli 1995, slechts 51 jaar oud. Where’s Eddie? is dus een vraag die in zekere zin vanaf dat moment een definitief antwoord verkreeg. Bonnie Bramlett en Drive-By Truckers’ Shonna Tucker coverden de Fritts/Hinton-song later nog als een eerbetoon aan deze blue-eyed soulgigant.
Maar goed, soms vraag je je inderdaad af waar iemand is gebleven. “Met de Noorderzon vertrokken……”, is dan nogal eens het vrij mysterieuze antwoord. Ook in de muziekwereld zijn er over de jaren heen talloze voorbeelden te benoemen.
Zo was Jim Ford jaren zoek, eerdat hij ergens in een afgelegen gebied in California werd getraceerd. De man van het prachtalbum Harlan County (1969) stierf ook uiteindelijk in deze contreien in z’n trailer, 66 jaar oud. Of hoe zit het nou met Roberta Lee Streeter? Ja, ze is nog onder ‘ons’, Bobbie Gentry, en ze telt inmiddels 70 ‘lentes’. Nadat zij vrij abrupt uit de muziekwereld stapte, verdween zij ook geheel in de anonimiteit. Gelukkig is haar ‘plaatwerk’ er nog, met het album Fancy (1970) voorop.
De ‘Waar is….?’ vraag, kan derhalve vrijwel constant gesteld worden. Waar hangt Maggie Brown bijvoorbeeld uit? Nee, niet het prille gitaarbandje uit Mokum, maar wèl de Southern Belle Maggie Brown. Google leert in ieder geval, dat deze dame er nog is; ze is niet echt spoorloos. Ze treedt zo nu en dan zelfs nog op. Vrijdag 8 augustus jl. nog, in de ‘Rolling River Bistro & 408 Listening Room’ in haar woonplaats, Natchez, Mississippi. Of er na haar debuut- album, simpelweg Maggie Brown geheten, uit 2004 nog nieuw werk van haar hand is verschenen, geen flauw idee. Ik kan het in ieder geval bevestigen noch ontkennen. Wel herinner ik me de lovende woorden van toenmalig Altcountry- recensent Peer Bataille, ergens in 2004. Hij was onder de indruk van dit album; zelfs zo, dat hij nog een artikel over deze dame schreef. Ik moest aan Maggie Brown (geb. 1964; Ferriday, Louisiana) terugdenken toen ik bij de zoveelste herordening der ‘platenkast’ op haar album stuitte. Weer eens opgezet. En vervolgens nog ettelijke keren. Tien jaar na dato heeft dit album wat mij betreft nog eenzelfde, positieve impact. De lovende beschrijving eertijds op Altcountry, het klopt nog steeds. Een ‘Vergeten Klassieker’ dan? Nee, dat niet, maar wel een album wat toen, de louterende woorden van Bataille ten spijt, onvoldoende aandacht heeft gekregen. Vind ik. Om die reden zou ik zeggen: ‘indien in uw bezit, duikel dit album nog ‘ns op en plaats hem in de speler’. ‘Roots rock, a little bluesy, a little swampy, a little folky, a little funky & a lot of something for everyone…..’, was er in de aankondiging voor het optreden van 8 augustus jl. te lezen. Het is een typering die haar muziek prima omschrijft.
En dat ze toch min of meer in de vergetelheid is geraakt, ach, dat zou wel eens met haar ‘rugzakje’ uit een ver verleden van doen kunnen hebben. Lees eventueel het verhaal wat over haar in 2004 op Altcountry.nl verscheen nog maar eens na: