Het eerste nummer gaat over een Drop Of Whiskey, maar aan die stem van Eric Reid te horen is er wel wat meer door zijn keel gegleden dan een enkele drup. Die rauwe strot is een van de wapens van Cranford Hollow, een band uit de Amerikaanse staat South Carolina. Zelf omschrijven ze hun muziek als ‘a bootstomp on a dusty floor’. Op Martha verenigen ze Sixteen Horsepower en Whipsaws terwijl ze onderweg zijn naar het zuiden, naar het land van de Chickasaw. 5th Ave. is altcountry met blazers. Je Suis Un Refugee begint met zenuwachtige violen en doet vooral denken aan een band als The Alarm met aanvalslust. Behalve dat ene in slecht Frans uitgesproken zinnetje wordt er gewoon Engels gezongen in het liedje waarin een vluchteling naar het nieuwe land (Canada) reist enkele jaren nadat Koning George II in 1745 zijn troepen naar Schotland had gestuurd. Een iel orgeltje en een raar vervormd geluid (vocoder?) sluiten Wink And A Smile af, een nummer met zware drums, waarna viool en percussie op Miles Beyond The Heart bijna een band als Santa Esmeralda in herinnering roept. Niet bepaald doorsnee dus, deze combinatie van stijlen. Vleugjes southern rock die in een jam kunnen eindigen, zoals op Strength And Blood. De experimentele aanpak van Hello Friend valt te vergelijken met het werk van Marah, ook al door die gruizige stem van Reid natuurlijk. Na de donkere tonen en baritongitaar van Your Own Lies waarin in de zang wat grungerestjes zijn blijven hangen, sluit Cranford Hollow af met Closer. Daar klinken opeens hoge stemmetjes alsof we in new wave uit de jaren tachtig zijn beland. Verkrijgbaar bij CD Baby.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie