Liefde, hoop, herinnering, gerechtigheid, vertrouwen, dat zijn de thema’s van Moth Nor Rust (eigen beheer) van de Canadees Jon Brooks. Allemaal zaken die niet zomaar aangetast kunnen worden door de cd-titel. In een breder verband gaat het over de vrede. Daarmee is duidelijk dat Jon Brooks een ouderwetse troubadour is. Dat blijkt ook uit de manier waarop hij deze derde cd heeft opgenomen: live in de studio. Brooks (zang, gitaar, mondharmonica) stelt als songschrijver belangwekkende zaken aan de orde. Zijn teksten hebben een politieke lading, maar Brooks voelt niet de behoefte om op te treden als de woordvoerder van wie dan ook. En de religieuze laag in zijn werk is nergens verkondigend. And I don’t believe in isms / And I can’t believe the news / I can’t believe this homeless age / but what’s a citizen to do? / I believe if we believe we stand a chance to make it true: / And what a lot a little more justice could do, zingt hij in God Pt. IV. Als hij in datzelfde nummer duidelijk maakt dat hij niets moet hebben van prekers als Bono heeft hij mijn sympathie helemaal gewonnen. Well, I don’t believe in Lennon, / Beatles, Bono or U2: / I don’t believe in heroes / ‘cause they’d say the same thing, too. Compassie is de verbindende factor in zijn werk. Dat betekent absoluut niet dat we hier te maken hebben met een halfzachte. Brooks is een gepassioneerd singer-songwriter die met zijn percussieve gitaarspel kracht uitstraalt. Iemand die gelooft in de positieve kracht van muziek, iets wat ook blijkt uit een songtitel als If We Keep What’s Within Us, What’s Within Us Will Kill Us, But If We Give What’s Within Us, What’s Within Us Will Save Us.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie