Edward David Anderson wordt wakker. Staat op. In de verte rolt een goederentrein voorbij. Hij zet een plaat op. Bonnie Raitt ligt bovenop de stapel. Kopje koffie zetten. De zon komt al op. Op de veranda aan de achterkant van het huis pielt hij op de gitaar totdat het er te warm wordt. Met Lower Alabama: The Loxley Sessions (Royal Potato Family/Bertus) kunnen we de zomer nog even vasthouden. In de backwoods van Alabama staat de tijd stil. Een kolibrie danst op de warme luchtstromen. Anderson zingt mee met de melodie van een andere vogel. Zoekt naar woorden voor een liedje. Alles hier heeft een ziel. Alles is met elkaar in evenwicht. Er zit Anderson niks op zijn rug. Gewoon een beetje aan de snaren plukken en een liedje schrijven. Een specht tikt het ritme van de dag. Wat is die druk zeg! Een beetje vrede en een beetje tijd. Anderson komt de dag zo wel door. Een beetje slapen. Een beetje wijn. Een liedje schrijven. Dat is in het kort de inhoud van het nummer Hidin’ At The Hollow en dat s Alabama met een banjo op de knie. Het is een van de negen prachtliedjes op de tweede soloplaat van Anderson, die wellicht bij een deel van de lezers enige bekendheid geniet als voormalig bandlid van Backyard Tire Fire. Vanaf de eerste streken van een cajunviool waarmee het album begint, ben ik verkocht. Vuurvliegjes boven een korenveld. Anderson kijkt terug naar zichzelf op 22-jarige leeftijd. Hij heeft zo zijn twijfels over de liefde op Firefly. Komt die nogmaals langs? En wil hij dat wel? Is zijn vrijheid hem niet meer waard? Tsjonge, wat zingt hij dat lekker losjes. Als een Doug Sahm, een vergelijking die ook op Sentimental In The Morning opgaat. En die heerlijk jankende steelgitaar op Silverhill doet me sterk denken aan Texas Rock For Country Rollers van Sir Doug & The Texas Tornados en dat is dus na Honky Tonk Masquerade van Joe Ely het mooiste wat ooit gemaakt is. Afijn, ik ben dus heel enthousiast over deze plaat. Net zoals ik enkele jaren geleden ondersteboven was van Jimmy The Kid van Jimbo Mathus (zie recensie). Daarin vertelde ik overigens ook al over mijn favoriete platen. Goed, terug naar een nummer van dit album. Jimmy & Bob & Jack verhaalt over drie vrienden met een heel dom plan. Ze overvallen de slijterij waar Jim soms werkt. Maar o verrassing, het combinatieslot van de kluis is veranderd. Jack jaagt dan maar een kogel door het slot, maar die kaatst terug en raakt Jim. Bob die op de uitkijk stond, komt aanrennen en ziet Jim liggen in een plas bloed. Daarna wordt het allemaal nog erger als de El Camino tijdens de vlucht door een gat in het asfalt van de weg raakt. Lower Alabama: The Loxley Sessions is een topplaat vol rauwe energie in een losse atmosfeer die alleen door de beperkte speelduur (31 minuten) dat laatste sterretje niet haalt. Anthony Crawford die werkte met mensen als Neil Young en Steve Winwood en tegenwoordig actief is in Willie Sugarcapps produceerde de plaat en is te horen op een waslijst aan instrumenten. De drukke Will Kimbrough, tevens actief in Willie Sugarcapps, speelt op elektrische gitaar. Countryrock met soul zoals die alleen aan de Golfkust van Amerika wordt gemaakt.