Alsof er nog een extra deel aan de schitterende reeks Truckers, Kickers, Cowboy Angels – The Blissed Out Birth Of Country Rock (zie recensie) moest worden toegevoegd, zo klinkt Pacific Surf Line (Alive Natural Sound/Sonic Rendezvous) van de gelegenheidsformatie Gospelbeach. Het album biedt een wilde treinrit door de woestijn, waarbij nooit het zicht op de Grote Oceaan verdwijnt. Dat betekent zonneschijn in Californië met gitaren die kwetteren als vogeltjes. Gospelbeach is een strook zand die verbonden is met Beachwood Sparks middels de leden Brent Rademaker (zang, gitaar) en Tom Sanford (drums) waarin we verder Neal Casal (zang, gitaar), Jason Soda (zang, gitaar) en Kip Boardman (zang, bas) aantreffen. Op California Steamer gaan ze heerlijk op weg. Laid-back, maar nooit slaperig of in stilstand. Klinkt zo ongeveer als The Mama & The Papas met Tim Knol als zanger. De gitaar in Sunshine Skyway doet erg denken aan iets van Pure Prairie League. Op Your Freedom neemt de countryrock helemaal de hoedanigheid van softrock aan. Met die fluit erbij zeilt de band zelfs naar de Caraïben. Daar heb ik altijd een hartgrondige hekel aan gehad, maar de manier waarop dat hier gebeurt is gewoon erg lekker. Mick Jones klinkt als The Byrds in overdrive. Na een garagerockgitaarsolo volgt zomaar een intermezzo van softrock. Come Down is Crosby, Stills, Nash & Young met de professionele inslag van Steely Dan. Rond de taille van Southern Girl draait een elektrische gitaar rondjes. Iets later in het nummer lijkt het gitaarspel overigens wel wat op dat van Santana. De tweede helft van het album gaat dat zo door met verwijzingen naar (vooral) de jaren zestig en zeventig, maar nergens zijn de stijlcitaten al te letterlijk. Vijftig jaar na de geboorte van countryrock is de combinatie van zonnige samenzang met gitaren nog altijd hemels.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie