Voordat John Everett Hardin The Piasa Bird (eigen beheer) uitbracht als J. Hardin had hij al enkele platen gemaakt onder de naam Everett Thomas. Zijn muziek werd opgepikt door reclamemakers en was te beluisteren in diverse tv-spots. Blijkbaar gaf het niet veel voldoening, want Hardin lastte een pauze in om zich te bezinnen op de toekomst. Tijd om te trouwen. Ondertussen schreef hij toch weer nieuwe liedjes. Hij hervond zich en wist welke richting hij wilde inslaan. Toen hij Hayward Williams wist aan te trekken als producer gingen ze aan de slag in een tot studio omgebouwde boerderij in Rockford, Illinois. In twee keer vier dagen tijd was de klus geklaard. De acht liedjes van de singer-songwriter passen aardig in het verlengde van het werk van Williams. De pas getrouwde Hardin (zang, akoestische gitaar) is blijkens een titel als Drifter het vrije gevoel niet kwijt. Zijn vrouw heeft echter weinig te vrezen blijkt uit Woman Like You, een liedje over goud en zilver dat in het verlengde ligt van Jayhawks of Dawes. Calypso eindigt met een mooie gitaarsolo, waarbij we moeten denken aan iemand als Neal Casal. Een donkere gitaar geeft Shot My Baby Down karakter. Het is overigens niet Hardin zelf die de trekker overhaalt. Het is de een of andere onverlaat. Williams neemt op milde wijze wraak achter het orgel. Verder beperkte de producer zich tot bas en enkele achtergrondvocalen. Studio-eigenaar Daniel McMahon is te horen op elektrische gitaar, piano en orgel. Hardin is een belofte, maar zou af en toe iets meer vuur mogen spuwen. Dat was ook wel toepasselijk geweest bij een album waarvan de titel verwijst naar een draak zoals die ergens op een klif boven de Mississippi in Illinois is afgebeeld. Met name het tweeluik Oh Sophia (Pt. 1) en Oh Sophia (Pt. 2) is nogal soft.
28/07/2016 Permalink
Vind ik toch een sterretje meer waard, mooi album