De nummers van Schmilco (dBpm), het nieuwe album van Wilco stammen uit dezelfde tijd als die van hun vorige album Star Wars. Toch klinkt dit tiende album heel anders dan zijn rockende voorganger. De 12 korte nummers – het langste duurt maar 4:16 – zijn veel ingetogener. Hier en daar is te lezen dat dit de akoestische tegenhanger van Star Wars zou zijn. Dat klopt niet. Er is inderdaad vaak sprake van een akoestische, indiefolkachtige opzet van de liedjes maar meestal komt toch Nels Cline met een of ander ontregelend elektrisch gitaarloopje. Het meest afwijkend is het bliepende Common Sense waarin een hoofdrol is weggelegd voor percussionist Glenn Kotche. De teksten zijn, indien begrijpelijk, meestal niet vrolijkstemmend. In Happiness zingt Jeff Tweedy b.v. My mother says I’m great /And it always makes me sad / I don’t think she’s being nice / I really think she believes that. Niet echt een fijn zelfbeeld dat hier geschetst wordt. Schmilco is zeker geen slecht album, maar een klassieker wordt dit evenmin. Daarvoor ontbreken – net als op Star Wars -opnieuw de killersongs die op eerder Wilco-werk wel te vinden waren.
30/09/2016 Permalink
Helemaal mee eens. Tegenvaller