Waarom zou je een album beginnen met een cover van Wallflower, terwijl je ook eigen liedjes hebt? Misschien omdat Sam Bardfeld zo fraai cajunviool speelt op het nummer? Die kan niet voorkomen dat hier sprake is van een valse start die veel bederft aan het luisterplezier van Tree (Ahh… Pockets Records), temeer daar Anna Elizabeth Laube beter kan. De wortels van het titelnummer gaan veel dieper, ook al wordt dat dan wel weer opgevolgd door het niet erg bijzondere Sunny Days, een wat al te licht liedje. I Miss You So Much is dan weer een stuk aardiger. Een mondharmonica brengt ons bij een sound die ook van Freakwater zou kunnen zijn. De met blazers uitgevoerde cover van XO van Beyoncé is in tegenstelling tot de Dylan-cover Wallflower wel een verrassende keuze. Mooi hoe ze er countrysoul van maakt. Please Let It Rain In California Tonight volgt de melodie van Let It Be van The Beatles, zonder dat dat echt bezwaarlijk is. Het zorgt er juist voor dat een zekere eenvormigheid die op de loer ligt, wordt doorbroken.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie