Don Conoscenti – The Rifters – Michael Hearne – Shake Russell

Bij Howlin’ Dog Records draait het om cowboys en kampvuren. De artiesten op het in Alamosa, Colorado, gevestigde label kijken over de zakdoek heen naar punten in de verte waar avontuur te vinden is. Dat betekent dat ze niet blijven steken in clichés en de country van originele invalshoeken voorzien. Don Conoscenti zorgt voor het meest avontuurlijke album van deze worp releases: Anastasia (Howlin’ Dog Records). Hij is op Love Had Come ronduit funky, ja jazzy zelfs. En dat ligt niet alleen aan die saxofoon. Lekker nummer trouwens. Direct daarna volgt de ietwat belegen Californische countryrock van That Train dat overkomt als The Eagles na Hotel California. De stem van Conoscenti heeft daar ook wel iets mee te maken, want hij heeft een beetje dat hese van Don Henley op dit nummer. Overtuigend als zanger is hij ook op Big Big Deal, waarop hij uithaalt als John Doe. De route langs Smith Road wordt geplaveid door toetsen en blazers, waarbij Conoscenti ook nog eens kan rekenen op vocale steun van Mina Tank. What Else Could I Do ontwikkelt zich naar orkestrale proporties met de finesse van een Michael Nesmith. Niet slecht voor een met hardrock opgegroeide artiest.

In de vanuit Taos, New Mexico, opererende band The Rifters zit Don Richmond, die als eigenaar van het label ook nauw betrokken is bij de andere releases, zowel als producer als snarenplukker. Dat intro over kampvuren kwam tot stand door de albumtitel Architecture Of A Fire (Howlin’ Dog Records). The Rifters brengen ‘a spark in the dark’ op het titelnummer waarmee de plaat begint. Daarmee houden ze het vuur brandende tot het eind. Rod Taylor (akoestische gitaar), Don Richmond (akoestische gitaar, banjo, mandoline, steelgitaar, dobro, fiddle, dulcimer, accordeon, pennywhistle) en Jim Bradley (bas, piano) zingen alle drie de sterren van de hemel, zodat ze wel honderd mijl ver kunnen zien (A Hundred Miles). Dit is muziek om de zorgen opzij te zetten. Wie verstrikt raakt in geldzaken, hoeft slechts om zich heen te kijken om te zien dat er meer is op aarde (In A Land Where The Wild Birds Sing). Dicht bij de natuur en dicht bij elkaar. Een plaatje met ‘sunlight that falls through the rain’ (The Horizon Line).

Michael Hearne droomt op Red River Dreams (Howlin’ Dog Records) dat hij rondhing met Mr. Bojangles. Dat is een nummer van Jerry Jeff Walker. Hearne is een outlaw die in de jaren zeventig samenwerkte met mensen als Ray Wylie Hubbard, Bob Livingston en Michael Martin Murphy. Van die laatste covert hij Drunken Lady Of The Morning. Ook Early Morning Rain van Gordon Lightfoot en Return Of The Grievous Angel komen langs in acceptabele versies. Op June 25, 2009 zingt Hearne over de dood van Michael Jackson en de duizend vragen die die nog te beantwoorden waren na zijn dood. Don Richmond speelt op het nummer Weissenborn-gitaar en synthesizer. Op Back In The Day kijkt hij terug op de tijd dat hij nog luchtgitaar speelde op Purple Haze, terwijl ook For What It’s Worth en Yesterday genoemd worden.

Shake Russell heeft het op Little Bright Band Of Light (Howlin’ Dog Records) ook over een overleden zanger. The King Of The Honky Tonk Is Gone gaat over George Jones. Op Letters, Songs And Photographs wordt met weemoed omgekeken naar een relatie die voorbij is. Aan At The Speed Of Love kleeft een romantische piano en fluit. Het merendeel van de liedjes is uiterst relaxed. Zoals die mooie akoestische gitaarpartij op Shadow Man bijvoorbeeld. Shotgun speelt met lichte western swing. De Texaan schreef enkele hits met Clint Black, terwijl in een eerder stadium ook collega’s als Waylon Jennings, Jessi Colter en Ricky Skaggs liedjes van hem afnamen.

Op Only As Strong As Your Dreams (Howlin\ Dog Records) werken Michael Hearne en Shake Russell samen. Nou ja, dat deden ze op de soloplaten als songschrijvers ook. En Hearne is ook te horen op de plaat van Russell. Hier beginnen ze met I Got News For You trouwens met een compositie van The Rifters dat ook op Architecture Of A Fire te vinden is. Op Loser’s Gumbo wagen ze zich met succes aan cajunkruiden, waarna ze stoom afblazen op Irish Prayer. Met Make The Blues Feel Like A Sunny Day onderstrepen ze dat ze niet louter cowboyliedjes voor bij het kampvuur spelen.