Michael Chapman is een grote naam uit de Britse folkrock. In tegenstelling tot generatiegenoot Richard Thompson brengt zijn naam niet zoveel teweeg in de wereld van americana. Met het jubileumalbum 50 (Paradise Of Bachelors/Konkurrent) zou dat zomaar kunnen veranderen. Vijftig jaar is hij al actief. Langer dan de term americana in zwang is. Overigens maakte hij in 2001 al eens een plaat met de titel Americana, een jaar later gevolgd door Americana 2. Britse folkrock mag altijd de basis zijn geweest voor Chapman, zijn lange loopbaan is te buitenissig om hem daar vast te pinnen. Zijn zucht naar avontuur en experiment hebben hem weggehouden bij het grote publiek, maar zoals zo vaak zegt dat niets over de kwaliteit. Ook 50 is een album waarop hij zijn zoektocht naar nieuwe invalshoeken voortzet. Grappig is het dan ook dat hij daarvoor de Amerikaanse gitarist Steve Gunn heeft ingehuurd, terwijl die juist Chapman als een van zijn voorbeelden rekent. Het hypnotiserende gitaarspel van Gunn tilt de composities van Chapman op een altaar dat hem talrijke aanbidders dient te brengen, niet alleen bij aanhangers van Gunn, maar ook bij fans van Ryley Walker. Chapman is zomaar opeens onderdeel van een beweging, zo lijkt het. En dat het wel degelijk om americana gaat, blijkt onmiddellijk met de geweldige opener Spanish Incident (Ramón And Durango). Kijk, zulke nummers hoef je van een Dylan niet meer te verwachten. Met een geweldige banjo van Nathan Bowles, die op veel meer nummers op dat instrument veel meer dan zomaar wat accenten toevoegt.
22/04/2017 Permalink
Fantastische plaat, een van de beste die ikdit jaar gehoord heb.
29/11/2018 Permalink
Vorig jaar Steve Gunn ontdekt, nu pas de tijd en moeite genomen om dit album te beluisteren. Ik werd geattendeerd via een playlist op youtube. Wat een gaaf, strak album. Geweldig ondersteunend gitaarwerk, afgewisseld met passende solo’s. Vorig jaar gemist, anders had die in mijn eindlijst gestaan.