Welkom in het koninkrijk der dromen. Daar is niets wat het lijkt. Daar kun je je terugtrekken van alles wat op je afkomt. Ian Felice gebruikte herinneringen, dromen en zijn eigen fantasie voor de realisatie van Kingdom Of Dreams (Loose Music/Bertus). Tijdens dat proces kwam hij bij van de vermoeienissen van een tournee met Felice Brothers. Hij gebruikte die tijd om wat persoonlijke zaken op een rijtje te zetten. Zo werd hij voor het eerst vader. Vluchten in een droom was blijkbaar de beste optie. Zo gezegd, zo gedaan. Voor Ian Felice betekende dit dat hij de vrije hand had om zijn gedachtespinsels de vrije loop te laten. In bloemrijke taal verhaalt hij over, ja, over wat eigenlijk? Dromen zijn dromen. Die moet je niet te serieus nemen. Maar Felice wekt de indruk dat de woorden die hij heeft gevonden een diepere betekenis hebben. Dat is nogal pretentieus. Zeker als je van die teksten eigenlijk geen chocola kunt maken. Zo begint de plaat met het titelnummer met de woorden ‘I don’t wanna be / Hanged from a gold ash tree / And I don’t wanne be / At the Xerox machine / In this kingdom of dreams / In this kingdom of dreams’. Zo gaat dat maar door totdat Felice eindigt met: ‘Well the stars are bright pink / And I’m starting to sink / In invisible ink’. Met die onzichtbare inkt schrijft hij over verkiezingsdag (en we nemen nu maar aan dat dat gaat over de dag dat Trump werd gekozen tot president van Amerika) (21st Century). ‘The aliens landed on electionday / And they stole your mother’s lingerie.’ Woorden en beelden. Maar betekenis? Samen met zijn broers vlucht Ian ook muzikaal het liefst in een onduidelijk decor met tamelijk kale arrangementen. De akoestische gitaar of een banjo staan aan de basis. Daar omheen kruipen bas en drums of stuurt een piano de woordenbrij van Felice in een volgende onbegrijpelijke reeks aan beelden.
24/08/2017 Permalink
Gelukkig smaken verschillen maar briljant plaatje dit.
26/08/2017 Permalink
Nou zeg dat wel. Kon mijn Americana top 10 zo maar eens halen dit jaar. “een onduidelijk decor met tamelijk kale arrangementen”. Mee eens, maar dat maakt het voor mij juist wel mooi. Inderdaad, smaken verschillen.
28/08/2017 Permalink
Poe hee, 2 sterren is wel erg mager. Niet alle tracks vind ik even sterk en ik snap het commentaar op de teksten wel ergens (rijmelarij ligt op de loer), maar muzikaal vind ik dit wel een mooi album hoor. Mag ik de verdubbelaar inzetten? 🙂
28/08/2017 Permalink
Ik denk dat deze ook mijn einde jaars top tien zal halen heel sfeervol deze cd !
01/09/2017 Permalink
Oef, je slaat de plank volledig mis. Mooie, ingetogen en vooral oprechte plaat.
02/09/2017 Permalink
Wat is een oprechte plaat? Kan je dat horen?
09/09/2017 Permalink
Het laatste album van de Felice Brothers vind ik goed, ben dus ook wel benieuwd naar deze solo.