Vijftigplussers opgelet: met Midtown Sizzler (eigen beheer) van Stag is het leven weer even net zo ongecompliceerd en spannend als begin jaren zeventig, toen we op de bank voor Toppop zaten en meebrulden met Mud, Slade en The Sweet. Niet? Echt niet? Nou, ik wel. Natuurlijk namen we de glamrock al snel daarna niet meer serieus, totdat we jaren later tot het besef kwamen dat het eigenlijk gewoon powerpop was. Veel leuker in ieder geval dan al die bombastische bands die popmuziek zo serieus namen. Afijn, voor al die mensen die durven toe te geven dat ze Mud, Slade en The Sweet leuk vonden, is dit dus een heerlijk plaatje. En wie zich iets later ging interesseren voor popmuziek, laten we zeggen zo rond 1977, die vind op Midtown Sizzler lijntjes naar punk. Want ja, Pharaoh heeft wel wat van Undertones. Met gitaarwerk als een koningskroon. Nee, niet bombastisch, maar scherp met een lekkere sleep. Op Come On beginnen de gitaren in standje Status Quo. Goeie titel trouwens voor een liedje… Met Bedazzler komen we al gravend bij Mud terecht. Met lekker kaal opgenomen drums. Rosemarie stampt als Slade, waarna op Runner nogmaals opvalt dat de zanger te vergelijken valt met Feargal Sharkey. De basgitaar op Figure You Out trekt een lijntje naar Urge Overkill. Kortom: dit is pure pop voor mensen van toen en nu. Stag is trouwens een band uit Seattle en het album werd geproduceerd door John Agnello en Jack Endino.
16/09/2017 Permalink
Toch maar eens gaan luisteren naar Stag. Ik ben 50+ en koester nog steeds mijn plakboek van the Sweet en veer nog altijd op bij “The Six Teens”, “Ballroom Blitz” “Block Buster!” “Fox On The Run” enz. Er was ook nog Marc Bolan en T Rex maar die kwamen niet in Toppop. Alleen echt populair in Engeland.
Je zou het niet denken maar de weg van Glamrock naar Altcountry is eigenlijk heel normaal :-).