Via Facebook kregen we een direct mail van een lezer die bij een optreden van Cody Jinks was in Portland, Oregon. Hij vroeg zich af of we Jinks’ nieuwe album gingen bespreken. Maar natuurlijk! Lifers is namelijk een heerlijke plaat. Daarover later. Maar eerst even over Cody Jinks. De man is 38, geboren en getogen in Texas en heeft al 6 platen in eigen beheer uitgebracht, waarvan de laatste zowaar in de Billboard 200 terecht kwam. Reden voor Rounder Records om hem een contract aan te bieden. Bovendien heeft de zwaar bebaarde Jinks door stevig te touren een flinke fanbase opgebouwd. Fans die wel pap lusten van de puike countryrock die Jinks hen voorschotelt. Lifers start met het lekker rockende Holy Water, waarin Jinks aangeeft dat hij wel wat hulp kan gebruiken om te worden wie hij wil zijn. Fijne solo’s van pedal steel en gitaar en mooie gospelachtige achtergrondkoortjes. Whiskey is de redder voor veel verdriet maar te veel ervan maakt de zaken erger: I’ve been drinkin’ to remember and drinkin’ to forget / I got “I love you” on my mind, I got Jim Beam on my breath (Must Be The Whiskey). In de ballad Somewhere Between Love and I’m Leaving gaat het over de pijn die het doet om het gezin achter te laten om te gaan werken. En zo knalt Jinks de ene na de andere pakkende song eruit, tot aan het afsluitende Head Case waarin op prachtige wijze een existentiële crisis wordt bezongen. Met wat geluk zou Lifers een plaat kunnen zijn die Jinks in het rijtje van de door het grote publiek geaccepteerde (mannelijke) americana-artiesten Jason Isbell, Sturgill Simpson en Chris Stapleton terecht zou kunnen doe komen. Van hen is hij wel de meest traditionele.
25/08/2018 Permalink
Deze plaat (en die van Kacey Musgraves) staan op dit moment bovenaan mijn 2018 toplijst.