Behalve in soul doen ze bij Daptone ook in garagerock en nog wat andere al of niet aanverwante genres. Op het sublabel Wick gaat het vooral om artiesten die teruggrijpen naar de sixties. Toch kozen The Ar-Kaics voor de albumtitel In This Time (Wick Records). Dat is een bandje in de klassieke bezetting van twee gitaren, bas en drums. De gitaristen Johnny Ward en Kevin Longendyke schrijven de nummers en verzorgen de zangpartijen. Ward voegt er af en toe nog wat percussie of orgel aan toe hier en daar. En o, wat is dat weer eens aangenaam ter afwisseling, zo’n ongecompliceerd rockfeestje. Vooral ook omdat de band binnen het genre een gevarieerd palet biedt. Opener Don’t Go With Him is een combinatie van sixtiespunk met de sound van de girlgroups. Die lijn wordt voortgezet op Song People, dat zonder zangeressen toch neigt naar The Shangri-Las. In No Vacancy ontdek je de invloed van The Clash, net als op She’s Obsessed With Herself. Dat liedje neigt ook naar Lyres, net als Sick ’N’ Tired. En als we Lyres noemen, dan kan ook altijd net zo goed de naam van Outsiders worden genoemd. Cut Me Down brengt tussen dat alles toch ook wat rootsrock. Distemper is qua zang psychobilly ondergedompeld in een bak exotica, waarna It’s Her Eyes soul toevoegt. Bij What You Do noteerden we zowel Roky Erickson als Sam the Sham als invloeden. Op You Turn Me Bad gaat het om de obsessie over een vrouw die met de neus in de lucht loopt. Om gek van te worden natuurlijk. Na het titelnummer besluiten The Ar-Kaics met Long Way Down waar ze via een pahpahpahpahpah The Mamas & the Papas lijken te bezoeken, totdat gast Neal Sugarman het met een saxsolo een heel andere richting opstuurt. Met fraaie hoes van Mingering Mike, die ook verantwoordelijk was voor het artwork van de opwindende soulplaat van Kings Go Forth (zoek nog maar eens op in mijn jaarlijst van 2010).
18/01/2019 Permalink
Leuke plaat