Bambi Lee Savage was als geluidstechnicus betrokken bij Achtung Baby van U2 en The Good Son van Nick Cave and the Bad Seeds. De Amerikaanse postpunk-feministe vertoefde na de val van de muur langdurig in het hippe Berlijn. Opmerkelijk: in die stad begon ze zich pas te interesseren voor countrymuziek. Ongetwijfeld mede door de American Recordings van Johnny Cash, zoals zovelen. Op haar vierde album Berlin-Nashville Express (Hoof & Antler Records) doet ze voor het eerst wat met die belangstelling. Van iemand met een achtergrond als technicus in de studio had je een wat sprankelender geluidsbeeld mogen verwachten. Of is er bewust gekozen voor een lofi-aanpak? Want behalve country is garagerock en de sound van girlgroups niet zo ver weg. Op This Blue Heart doet de zang even denken aan Bobbie Gentry, maar meestentijds valt toch vooral op dat Savage een nogal dunne stem heeft. Die dan ook nog eens niet lekker afsteekt tegenover de soms wat ondefinieerbare geluidsbrij. De opnamen kwamen tot stand in Nashville, Los Angeles, Denver, Berlijn en Melbourne. In die laatste stad was het Mick Harvey (Bad Seeds) die als instrumentalist en engineer de samenwerking met Savage hervatte, nadat hij eerder ook al betrokken was bij albums van haar. De stap van postpunk naar country was niet de meest ingrijpende voor Savage. Die van anti-christen naar gelovige was groter. Al met al wekt Savage de indruk dat het verhaal rond haar personage er meer toe doet dan de muziek.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie