De Amerikaan Boo Ray begeeft zich van honky tonk dream naar juke joint scene op Tennessee Alabama Fireworks (BRRB Music). Hij is een troubadour king op zoek naar een Cadillac queen (Honky Tonk Dream). Of misschien ook wel niet. Want niet alleen in dat liedje bekijkt hij het slagveld van de liefde zoals zich dat in al die uitspanningen afspeelt bij voorkeur van een afstandje. Taferelen die terugkomen in zijn teksten. Kleurrijke lieden bevolken zijn liedjes, die zich vooral afspelen in het zuiden van de Verenigde Staten. De gitaarnoten spatten als gepelde pinda’s op de houten dansvloer. Boo Ray komt uit North Carolina en pendelt nu veelvuldig tussen Los Angeles, waar hij woont, en Nashville, waar dit album tot stand kwam. Op Highway Home kijkt hij niet om, de weg is zijn domein. Van Louisiana gaat het door Texas en maar door en door. Die weg langs honky tonks en juke joints, dat betekent een route langs country en soul. Gone Back Down To Georgia is een heerlijk voorbeeld van hoe die genres een worden. Geen wonder dat Boo Ray Delbert McClinton noemt als een van zijn voorbeelden. En als Smith Curry zijn pedal steel laat glanzen, kan dat zomaar leiden naar het terrein van Robert Ellis. Zo geraffineerd als de Texaan gaat Boo Ray echter niet te werk. Zijn verleden van verslavingen en gemankeerde relaties ligt dicht onder de huid van zijn liedjes. En niet alleen onder de huid, zo blijkt op afsluiter Skin & Ink, waar de elektrische gitaar als een naald over het lichaam gaat.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie