Grote kans dat het anders gelopen zou zijn met Pure Prairie League als de countryrockband uit Californiëzou zijn gekomen, en niet uit Cincinnati, Ohio. Dan had de inventieve countryrock van de Midwesterners wellicht internationaal een groter publiek bereikt en beslist kunnen meeliften op het succes van The Byrds, Poco en The Eagles. Het mocht niet zo zijn; zijn grootste hit had de band met de single ‘Amie’ –twee jaar nadat de originele band was opgeheven.
Vijf jaar daarvoor, in september 1970, tekent het RCA-label Pure Prairie League, de naam ontleend aan Dodge City, een Errol Flynn-western uit 1929. De associatie met de tijden van weleer gaat nog verder als een schilderij van Norman Rockwell uit de Saturday Evening Post van 1927 de hoes siert van PurePrairie League’s debuutplaat. Geportretteerd is Sad Luke, een lachwekkende oude cowboy die op de eerste vijf albums van Pure Prairie League een prominente plaats inneemt.
De kern van Pure Prairie League bestaat uit zanger/gitarist Craig Fuller, zanger/gitarist George Ed Powell en drummer Billy Hinds, al zal de samenstelling van de band regelmatig wijzigen. Hinds verlaat eerst de band, maar wordt teruggevraagd door Fuller en Powell, en brengt toetsenist Michael Connor mee. De band reist dan af naar Toronto, Canada om daar van juli tot augustus 1972 hun tweede plaat op te nemen. In de RCA-studio zijn ook aanwezig pedal steelspeler Al Brisco, bassist James Rolleston en de uit Engeland gevluchte Bowie-gitarist Mick Ronson, ook bij RCA onder contract. Ronson speelt voornamelijk akoestische gitaar, zingt op de achtergrond en arrangeert de strijkers, zoals in ‘Call Me, Tell Me’ en het weemoedige, maar fantastische ‘Boulder Skies’. Bustin’Out, uitgebracht in september 1972 en met op de hoes Sad Luke, maar dan geen Rockwell-origineel, bestaat uit acht Fuller-composities, een van de hand van Powell en een cover, de opener ‘Jazzman’. Fuller, een geweldige zanger, wisselt singer-songwriter-achtige liedjes als de akoestische en bitterzoete prachtsong ‘Falling In And Out Of Love’ af met zeer fraaie midtempo countryrocksongs als ‘Early Morning Riser’ en ‘Angel’. In ‘Leave My Heart Alone’ combineert Pure Prairie League een gospelsfeer met Powells priemende gitaarspel, terwijl het slepende en bloedmooie ‘Angel No.9’ met gemak kan wedijveren met het beste van The Eagles. De bekendste Pure Prairie League-song is echter ‘Amie’, met zijn fraaie harmoniezang niet voor niets een succesvolle single. Maar niet tijdens het bestaan van deze Pure Prairie League-bezetting; Fuller wordt opgeroepen voor zijn dienstplicht en al snel verbreekt RCA het platencontract met de band.
Doordat ‘Amie’ veel airplay krijgt op de radiostations, komen zowel Bustin’ Out als ‘Amie’ in de hitlijsten –maar dan wel in 1975. Pure Prairie League wordt weer opgericht, maar zonder de onmisbare Fuller. Craig Fuller was samen met George Ed Powell verantwoordelijk voor Pure Prairie League’s pure countryrockstijl. De scherpe gitaren, geweldige melodieën en prachtige samenzang maken van Bustin’ Out een ware Westcoast-klassieker, al komen de makers uit Ohio.

Jazzman / Angel No.9 / Leave My Heart Alone / Early Morning Riser / Falling In And Out Of Love / Amie / Boulder Skies / Angel / Call Me, Tell Me