Minder is meer. Dat was voor Joy Williams en producer Kenneth Pettengale (Milk Carton Kids) het uitgangspunt voor Front Porch (Sensibility/Thirty Tigers/Bertus). Dat is een stap voorwaarts ten opzichte van de elektronische verkenningen op Venus. Het titelnummer staat voor een meer ongedwongen manier van leven, zonder jezelf al te hoge doelen te stellen. Genieten van wat je hebt. Tel je zegeningen. Zoiets. Williams had zelf even tijd nodig om daar te komen. ‘I took the long way / Looking for the shortcut’, in haar eigen bewoordingen. Met dit voornamelijk akoestische werkstuk kan ze het publiek terugwinnen dat ze met Civil Wars (het duo met John Paul White) aanboorde. Pettengale legde het allemaal erg fijn vast. De sfeer van de veranda, het geluid van een studio. Het titelnummer is een van de hoogtepunten van het album. Op de met wisselende andere songschrijvers tot stand gekomen nummers houdt ze het klein. Toch doet ze op No Place Like You misschien teveel haar best om het allemaal heel mooi te laten klinken. Het zwijmelende One And Only is ook wat klef. Daar staat de puurheid van fiddle en dobro tegenover.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie