Yi; iMi; We; Holyfields; Hey, Ma; U (Man Like); Naeem; Jelmore; Faith; Marion; Salem; Sh’Diah; RABi. Dat zijn de dertien songtitels op i,i (Jagjaguwar/Konkurrent) van Bon Iver. Hoort daar nog iets van betekenis bij? Want in die opsomming staan toch woorden waar je niets van kunt maken. In het hoofd van Justin Vernon zal het allemaal een plaats hebben. Of misschien ook wel niet. Wie zal het zeggen? Liedjes met een kop en een staart moet je in ieder geval niet verwachten op dit topzware werkstuk. i,i, de meningen over dit experimentele album zijn zeer verdeeld. Geniaal!!! Hoogdravende nonsens!!! Ligt de waarheid in het midden? Nee, er is geen waarheid. Het ligt er maar aan waar je je voor openstelt. Zodat deze recensie (zoals eigenlijk altijd het geval is) meer gaat zeggen over mijn ideeën over muziek, dan dat ik hier een weloverwogen oordeel vel. Na de eerste draaibeurt wist ik zeker dat het hier ging om pretentieuze onzin. Een collage van geluiden waar nauwelijks vat op te krijgen is. Dat idee veranderde een beetje na vaker luisteren. i,i is een plaat die je moet ondergaan. Verstand op nul, blik op oneindig. Dat is echter doorgaans niet de manier waarop ik naar muziek luister. Als ik in die toestand wil geraken, stap ik wel op mijn racefiets. De songstructuren, zover ze al aanwezig zijn, stuiteren van Sonic Youth in het repeteerhok naar experimentele soul uit de jaren 90. Denk aan een band als The Family Stand bij We. Een beetje gereutel en wat toetsen hier en een saxofoon en wat percussie daar op andere nummers. Van iets wat bijna als symfonische rock valt te omschrijven (Hey, Ma) naar minimal music op Jelmore. Marion komt nog het meest in de buurt van muziek die doorgaans op deze site besproken wordt. Het vangt aan met akoestische gitaar en door de samenzang zou je aan Fleet Foxes kunnen denken. Samenvattend: interessant, maar niet meeslepend. Diepere lagen worden verborgen gehouden op i,i. Als ze er al zijn.
05/10/2019 Permalink
Het is inderdaad helemaal niks deze plaat !
07/10/2019 Permalink
meen je dat nu
08/10/2019 Permalink
Wat minder rare geluidjes had het geheel een stuk dragelijker gemaakt en iemand die goed kan zingen vooral. Dat halve gegil soms, je wordt er naar van. Je hoort de potentie, maar het zingen aan een ander overlaten zou de zaak echt goed doen. De spaarzame blazers zijn echt geweldig en de sfeer is op zich ook best wel goed, maar het moet net even te moeilijk gemaakt worden en dat schiet zijn doel voorbij.