Ze zeggen dat de Queen Of The West (Fluke Records) twaalf mannen heeft gedood. En ze zeggen dat ze met nog eens een dozijn meer was getrouwd. Deze Ruby Black was een femme fatale, maar tevens de meest trieste outlaw van het hele land. Maar niet heus, want in werkelijkheid is ze het geesteskind van Bob Bradshaw, een Ier die al ruim dertig jaar aan de oostkust van de Verenigde Staten woont. Op dit conceptalbum reist hij in het spoor van Ruby Black langs slaperige, stoffige stadjes aan de grens met Mexico (op het fraaie Mexicaans getinte Albuquerque) en nog verder naar het westen, over bergen en door de woestijn. Het titelnummer begint donker, totdat de heldere stem van Bradshaw klinkt. Toch zit er in het hoog van die zang ook iets nasaals, waardoor soms valt te denken aan Costello tijdens een jazzexercitie. De dwarse structuur van Ruby Black geeft het een grotestadsgevoel, totdat het een beetje naar Ierland wordt getrokken. Weemoedig vioolspel met een paar streepjes steel openen het sleutelstuk, het trieste Child. Dat kind van Ruby is er niet meer en dat verklaart haar losgeslagen gedrag. Take Me To The East is lichtelijk jazzy, waarbij de gitaarnoten clean en donker door de studioruimte dwalen. Bijna countrypolitan wordt het dan.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie