Top vind ik dit. Matt Woods uit Knoxville, Tennessee, komt gewoon naar Nederland om op te treden, met band nota bene, terwijl hij hier te lande toch nauwelijks in de spotlights staat. In kleine café’s een publiek vinden. Noest doorgaan. Komende dagen weer dus (zie agenda). Hoog tijd dat we zijn laatste werk, Natural Disasters (eigen beheer), hier ook bespreken. Allereerst, de waardering: wederom 4 sterren, net als voor zijn laatste twee albums (hier en hier). De man schrijft namelijk geen slechte songs en de muzikale vormgeving is als vanouds erg goed. Dit is rootsy rock-’n-roll zoals we het graag horen. Toegankelijk, recht voor z’n raap en gedreven, in een kraakheldere productie van Joey Kneiser, die als lid van de band Glossary ook wel raad weet met dit soort muziek.
De plaat opent met Blue-eyed Wanderer, een soort ode aan de onrustige reiziger. Zo een die in een oude, opgeknapte auto (The Dream) door een Drive-thru Town rijdt. Eigenlijk is dat ook zo’n soort Amerikaans stadje waarvan je er velen hebt in het Amerikaanse Midwesten en waar velen weg willen. Maar het gevoel van zo’n stadje is universeel en dat heb je hier natuurlijk ook (hallo Zevenbergen!). Het huidige politieke klimaat in de VS wordt mooi bezongen in Cold Civil War: “In this cold civil war across social divides, Reason held siege under attack from all sides, It makes no real matter the truth from the lies, When you’re just trying to settle the score.” Het rustigste nummer is My Southern Heart, met een mooie bijrol voor een accordeon, waarin de verteller moet omgaan met de onmogelijkheid van het onderhouden van een relatie, als je altijd op pad bent.
Daarom: geef Matt Woods komende dagen een steuntje in de rug, trek naar die cafés voor een mooi optreden en koop daar dan gelijk dit heerlijk Natural Disasters.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie